รอสายไม่นานคนตัวเล็กก็กดรับ...
(ค่ะ)
“ว่างไหมพอดีจะเข้าไปเอากุญแจบ้าน” ได้ยินคำพูดของกัปตัน สลันก็มองเข้าไปในบ้าน เห็นแม่เธอนอนอยู่ในมุ้งจึงตอบคนปลายสายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
(เดี๋ยวลันปั่นจักรยานเอาไปให้หน้าปากทางค่ะ)
“มาได้เหรอ”
(ไปได้ค่ะ)
“งั้นเดี๋ยวจอดรถรอที่หน้าปากทาง”
(ค่ะ)
หลังจากวางสายจากกัปตันสลันก็ดันตัวลุกขึ้นจากพื้น เดินเอาสร้อยลูกปัดไปเก็บไว้ในห้องด้วยหัวใจเต้นสั่นระรัว ทำทุกอย่างให้เบาที่สุดเพราะกลัวแม่ของเธอนั้นจะตื่น จากนั้นก็เดินย่องพร้อมกับกลั้นหายใจออกไปข้างนอกบ้าน ปิดประตูบ้านให้เบาที่สุด
ก่อนจะรีบเดินลงไปข้างล่าง แล้วปั่นจักรยานไปหาอีกคนที่รออยู่ปากทาง
ซึ่งโชคดีที่วันนี้พระจันทร์เต็มดวงทำให้ท้องฟ้าสว่างไสว จึงไม่เป็นปัญหาในการปั่นจักรยานเวลานี้ ไม่นานสลันก็มาถึงยังปากทาง ตาคู่สวยมองยังถนนที่มีรถกระบะสีดำคันหนึ่งจอดอยู่ พอเห็นกัปตันนั่งอยู่ที่ฝาท้ายรถกระบะ ก็ทำเอ
