EP.4

1195 Words

บางคนอาจจะคิดว่าทำไมเด็กอายุ18ปีถึงดูไร้เดียงสาเกินไปทั้งที่โตเป็นสาวแล้ว ความจริงเป็นเพราะตัวเขาเองที่คอยปิดกั้นจินนี่จากเรื่องภายนอก ทั้งห้ามดูหนังละครหรือเรื่องทางเพศ เวย์แทบไม่ให้จินนี่รับรู้เรื่องราวพวกนี้เพราะเขากลัวว่าเธออาจป่วยแบบพ่อแม่ของเธอ โรงพยาบาลจิตเวช "หนูยังมีอาการปวดหัวอยู่หรือเปล่าคะ?" คุณหมอถามจินนี่ “ค่ะ มีอยู่บ้าง” “เพราะอะไรคะ?” “อยู่ๆก็ปวดค่ะ หนูไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น” จินนี่ก้มหน้าตอบอย่างกังวล "ขอหมอคุยกับคนไข้ตามลำพังได้ไหมคะคุณพ่อ" หมอหันไปถามเวย์ “ครับ” เวย์เหลือบมองเด็กสาวก่อนจะตอบรับ หลังจากเวย์ออกไปแล้วคุณหมอก็จับมือจินนี่เบาๆ แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “บอกหมอได้ไหม ว่าหนูทำอะไรมาถึงปวดหัวคะ” “หนูอ่านหนังสือ แต่ปะป๊าห้ามอ่านเกี่ยวกับ...” จินนี่ตอบเสียงแผ่วก่อนจะหยุดพูดอย่างลังเล “บอกหมอเถอะค่ะ เรารู้จักกันมาตั้งแต่หนู6ขวบแล้วนา” คุณหมอสบตาเด็กสาวชักชวนด้วยรอยยิ้มใจดี จินนี่นิ่งเงียบไปสักพักสุดท้ายก็ยอมตอบ “หนังสือฆาตกรรมอำพรางค่ะ” “โอเคจ้ะ” "อย่าบอกปะป๊านะคะ" สีหน้าจินนี่ดูกังวล “ออกไปรอที่ห้องพักนะคะ หมอจะจัดยาให้” คุณหมอยิ้มรับ หลังจากจินนี่ออกไป หมอก็เรียกเวย์เข้ามาแทน "น้องแอบอ่านหนังสือฆาตกรรม ซึ่งอาการที่เป็นอยู่คือจิตใต้สำนึกที่พยายามจะรื้อฟื้น แต่ยังไม่ถึงขั้นนั้นค่ะ" หมอกล่าวเบาๆ “แล้วแบบนี้จะทำไงครับ? เธอมีโอกาสจะป่วยทางจิตแบบพ่อแม่ไหม” “หมอเองก็บอกไม่ได้ แต่เคสที่เจอส่วนมากอยู่ที่การเลี้ยงดูด้วย น้องไม่ได้ถูกเลี้ยงดูโดยพ่อแม่ที่ป่วย ฉะนั้นโอกาสที่จะเป็นแบบพ่อแม่ หรือพฤติกรรมเลียนแบบจะเป็นไปได้น้อย ตอนนี้น้องแค่รู้สึกเก็บกด ที่จริงคุณควรเลิกปิดกั้นน้องแล้วใช้เวลาไปกับน้องมากกว่านี้นะคะ” “ขอบคุณครับต่อไปผมจะค่อยๆสอนและดูแลใกล้ชิดกว่าเดิม” “เวลาผ่านมาเร็วจังนะคะ ตอนเจอคุณฉันยังเป็นพยาบาลคุณเองก็เป็นแค่หนุ่มน้อยอายุ14 ฮ่าๆ” คุณหมอเอ่ยทวนความหลังยิ้มๆ “นั่นสิครับ ขอบคุณหมอนะครับที่รับเคสจินนี่ไว้ดูเเล” “จินนี่โชคดีมากที่ได้ลุงของคุณและคุณช่วยไว้ ถ้าส่งไปอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไง อีกอย่างยิ่งโตยิ่งสวยมากด้วย” หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล บนรถ "ปะป๊า จินนี่เป็นบ้าเหรอคะ ทำไมต้องมาโรงพยาบาลนี้" สาวน้อยเอ่ยถามอย่างสงสัย “เปล่าซะหน่อย จินนี่แค่ปวดหัว นอนไม่หลับตั้งแต่เด็ก จำไม่ได้เหรอ เป็นคุณหมอคนนี้ที่คอยดูแลจินนี่มาตลอดนะ” “ค่ะ แต่จินนี่กลัว” “ปะป๊าอยู่ด้วย จินนี่ไม่ต้องกลัวนะ” เวย์ยิ้มบางเอื้อมไปลูบหัวเด็กสาวอย่างอ่อนโยน "ปะป๊าขาาา คืนนี้จินนี่นอนห้องปะป๊านะ" จินนี่ยิ้มสดใส บ้านรันเวย์ ห้องนอนเวย์ หมั๊บบบ คืนนี้เวย์นั่งอ่านหนังสือบนเตียง ส่วนเด็กสาวเอาหัวหนุนใกล้ๆหว่างขา เเล้วจับท่อนเขาเหมือนอย่างเคย "ปะป๊า ทำไมเดี๋ยวนี้หนอนน้อยโตบ่อยจังคะ" จินนี่สงสัยร้องถาม “ก็จินนี่จับมันก็ตกใจสิ! มันเลยพองตัวไง ฮ่าฮ่า” “แต่จินนี่ชอบนะ มันกอดอุ่นกว่าตอนเป็นตัวเล็ก อิอิ” เด็กสาวจะรู้ไหมว่าการกระทำของเธอทำให้เวย์ทรมานมากแค่ไหน เมื่อมือนุ่มๆสัมผัสท่อนเอ็นของเขาก็ขยายอัตโนมัติ มันเสียวจนปวด "จินนี่ ต่อไปนี้ ถ้าจะอ่านหนังสือหรือดูหนังอะไร บอกปะป๊านะ ปะป๊าจะดูด้วย" เวย์บอกจินนี่ “จริงเหรอคะปะป๊า!!!” จินนี่ถึงกับตกใจเมื่อได้ยิน พรึบบบ เด็กสาวรีบลุกพรวด "จินนี่รักปะป๊าที่สุดเลยค่ะ" จินนี่กระโดดขึ้นไปนั่งตักเวย์ก่อนจะร้องเสียงใส “อุ๊ยยย นุ่มนิ่มจินนี่ชนปะป๊าด้วย ฮ่าๆๆ” “....” "อย่าไปทำแบบนี้กับใครนะ เข้าใจไหม" เวย์สั่งเสียงเรียบๆ “จินนี่จะทำกับปะป๊าแค่คนเดียวค่ะ” สาวน้อยนั่งบนตักเธอเอาหน้าแนบกับอกเขา ในขณะที่ชายหนุ่มต้องโอบกอดเธอไว้แน่น หัวใจชายหนุ่มเต้นแรง ท่อนของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลง เช้าต่อมา9.00น. คอนโดมินนี่ "อ๊ะๆ โอ๊ววว ซี๊ดดด เวย์เเรงๆเลยค่ะ อ๊าวว" เสียงร้องครางปานจะขาดใจของหญิงสาว “อึอึ ฮ๊า ซี๊ดดด” เวย์ก็เสียวจนครางในลำคอ เขาเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นหนักหน่วงขึ้น ตรั๊บๆๆๆ ป๊าบๆๆๆ "ไม่ไหวแล้วค่ะเวย์ อ๊าาส์ๆๆ" ตรั๊บๆๆๆ เวย์ที่ได้ยินก็กระแทกรัวยิ่งขึ้น สุดท้ายทั้งคู่ก็เสร็จสมพร้อมกัน “ทำไมช่วงนี้คุณดูมีอารมณ์เยอะกว่าปกติคะ กว่าจะเสร็จก็เกือบ2ชม.” มินนี่นอนแผ่เหลือบถามเวย์อย่างแปลกใจ "คงเครียดๆมั้ง" เวย์ตอบผ่านๆพร้อมกับกำลังถอดถุงยางออก “เมื่อไหร่ เราจะได้คบกันจริงๆสักที” หญิงสาวถามอย่างออดอ้อนขณะลุกขึ้นนั่งเกาะไหล่เวย์ “คุณก็รู้ว่าลูกผมไม่ค่อยสบาย ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ตราบใดที่ยังไม่มีใครมาดูแลได้ ก็เป็นหน้าที่ของผม” “คุณไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับลูกของคุณเลย รู้แค่ว่าอายุห่างกันแค่8ปี นี่คงไม่ใช่ลูกคุณจริงๆแน่ แต่...คุณเลี้ยงเธอมาคงไม่คิดต่ำๆใช่ไหมคะ” “...” เวย์ถึงกับนิ่งเงียบสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปถามมินนี่อย่างหงุดหงิด "หมายความว่าไง" “ขอโทษค่ะ มินนี่ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น! แค่เห็นในไอจีลูกสาวคุณสวยขึ้นทุกวัน แถมยังโตเป็นสาวแล้วด้วย มินนี่ก็แค่หึงหน่อยๆ” หญิงสาวเอ่ยแล้วทำหน้าตาออดอ้อนออเซาะ “ก็อย่างที่เคยบอกไว้ ถ้าคุณมีแฟนหรือเจอใครที่พร้อมดูแลคุณก็ไปจากผมได้เลย” เขาพูดทวนคำที่เคยบอกกับเธอขณะใส่เสื้อผ้า "ไม่ไปค่ะ มินนี่รักคุณนะ" มินนี่ยังพยายามโอบกอดเวย์ไม่ห่าง “ต้องไปคลินิกแล้ว ไว้เจอกัน” เวย์ลุกยืนพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปทันที "ใครมันจะทิ้งบ่อเงินบ่อทอง แถมขนาดท่อนก็เท่าแขน หึ!แล้วยังมีสมบัติมากมาย ไม่มีพ่อแม่พี่น้อง เงินก็ต้องตกเป็นของภรรยาสิ หึ! กูจะปล่อยให้โง่เหรอ" ใบหน้าที่สวยแซ่บตอนนี้ดูร้ายกาจ ลับหลังเผยธาตุแท้ที่เต็มไปด้วยความโลภออกมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more