ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
"คุณลุง...ไม่ใช่ๆ พ่อคร้าบ" เพราะติดเรียกคุณลุงไปแล้ว วันนี้เป็นวันแรกที่ได้รู้ว่าศรัณย์คือพ่อแท้ๆ เลยยังปรับตัวไม่ได้
"สวัสดีครับหนุ่มน้อย"
"อ้าว คุณพ่อมาคนเดียวเหรอครับ?" ตะวันถามพร้อมกับมองไปที่รถ แต่กลับไม่พบผู้เป็นแม่
"ครับ แม่นิลให้พ่อมารับ ขายของอยู่ก็เลยไม่ได้มารับ"
"อ๋อครับ"
ปกติตะวันจะขึ้นรถรับส่งกลับบ้าน แต่วันนี้ศรัณย์อาสาที่จะมารับกลับแทน เขาดีใจที่วันนี้วานิลยอมทุกๆ อย่าง ใจดีจนยิ้มแก้มปริอยู่ทั้งวัน
บนรถ..
"คุณพ่อเราจะไปไหนเหรอครับ ทำไมไปทางนี้" ขณะที่กำลังกลับบ้าน หนุ่มน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะจำทางกลับบ้านได้ ไม่ได้กลับไปทางนี้
"แม่นิลของตะวันสั่งให้ซื้อกับข้าวไปครับ เราต้องแวะซื้อของกันก่อน ตะวันจะได้ซื้อช็อคโกแล็ตด้วยไงครับ"
"ว้าว โอเคครับ"
"แหม...พอพูดเรื่องขนมแล้วอารมณ์ดีขึ้นมาเชียวนะครับ"
"ตะวันชอบขนมครับ"
"รู้แล้วค
