เวลาต่อมา
ณ โรงพยาบาลแห่งนึงในฮ่องกง
"มึงนี่มันจริงๆ เลยนะ รู้ไหมว่ามันทำแบบนี้ผิด"
"รู้"
"รู้แต่ก็ยังทำ ไอ้เวร!" เพื่อนหมอด่าเข้าให้
มันก็ไม่แปลกที่เขารู้จักคนเยอะ การที่มีเพื่อนสนิทเป็นหมอสักคนมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไรเลยสำหรับคนอย่างเขา
"ผลออกเร็วสุดกี่วัน"
"วันนี้ถ้ามึงรอได้"
"เออ กูรอ"
"ไอ้ห่า มึงจะไม่ให้กูออกเวรพักเลยเหรอวะ?"
"ทำแค่นี้ทำบ่น จะไปเอาเด็กที่ไหนล่ะ" ศรัณย์รู้แกวอยู่แล้ว ปากบอกว่าจะไปพักแต่ความจริงก็แค่จะกลับไปหาสาวที่ตัวเองดีลไว้มากกว่า
"เรื่องของกู!"
"ทำงานให้กูแค่นี้ไม่ตายหรอก รีบทำกูอยากรู้ผล"
"เออสัส!"
เขารู้ว่าทำแบบนี้มันผิด และถ้าหากวานิลรู้เธอได้โกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟแน่ แต่ในเมื่อเธอไม่ยอมบอกอะไรเลยแบบนี้เขาก็ต้องหาทางรู้เอาเอง แม้มันจะผิดมากก็ตาม
"มึงจะอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไมวะ รึว่าไปไข่ทิ้งไว้"
"เรื่องมันยาว"
"ระหว่างรอผล มันก็น
