เวลาต่อมา
"แผลนายเหมือนจะติดกันสนิทแล้วนะ แต่หมอยังไม่ให้ยกของหนัก เดี๋ยวแผลปริได้"
"ครับ"
ครั้งแรกที่วานิลได้เปิดแผลของศรัณย์ ทุกครั้งที่เปิดแผลและทำความสะอาดเธอจะไม่อยู่ด้วย ส่งเขาที่ห้องทำแผลของโรงพยาบาลแล้วเธอจะนั่งรอด้านนอก จนกระทั่งวันนี้เปิดผ้าพันแผลออกเห็นเพียงรอยเย็บสีแดงจางๆ เพราะเป็นหน้ามือหรือเปล่านะมันเลยมองไม่ค่อยชัด
"พักให้หายดีอีกซักอาทิตย์นึงก็ได้ ไปทำงานตอนนี้นายก็ต้องใช้มือยกของอยู่ดี"
"แล้วยังให้ผมอยู่ที่นี่อีกไหมครับ"
"มือของนายมันเป็นยังไงบ้างล่ะ กำมือได้หรือเปล่า จับแฮนด์รถขับได้ไหม?"
"อืม...น่าจะไม่ได้นะครับ สงสัยผมคงต้องอยู่ต่อ"
"นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ เลย"
"ผมขออยู่ต่อนะครับ"
"อืม แต่ทำอะไรเองได้แล้ว ก็แยกไปนอนห้องรับแขกก็แล้วกัน"
"ได้ครับ"
แบบนี้ก็เข้าทางเลยสิ เพราะไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอในช่วงตอนกลางคืน เขาจะได้มีเวลาทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะทำ ทุก
