ตกกลางคืน...
มาเฟียหนุ่มที่กลับมาจากสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อน หลังจากที่ออสตินโทรมาชวนเขาให้ไปเลี้ยงฉลองการเปิดคลับหรูแห่งใหม่ ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงอยู่ต่อและพาสาวสวยที่เพื่อนหาไว้ให้ไปต่อกันที่ห้อง แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป พอเริ่มรู้สึกตัวว่าเมาเขาก็พาตัวเองกลับทันที จะเรียกว่าเขาทำตัวเป็นผู้ชายมีเจ้าของก็คงไม่เกินจริงเท่าไรนัก จะให้ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ไอรีนก็ไม่มีอารมณ์แล้ว
ไม่ใช่ว่าไม่เคยพยายาม แต่เขาพยายามมานับครั้งไม่ถ้วนก่อนจะมาตกม้าตายที่ไอรีน ทุกครั้งที่เขาอยู่กับไอรีนแค่ได้กลิ่นกายหอม ๆ ของเธออารมณ์เขาก็พลุ่งพล่านแล้ว
ถึงได้บอกว่าเขาหงุดหงิดทุกครั้งที่อยู่ใกล้ไอรีน แต่ไม่ใช่ว่าเขาหงุดหงิดเธอแต่เขาหงุดหงิดตัวเองที่ไม่เคยควบคุมตัวเองได้ทั้ง ๆ ที่เขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่มั่นใจในตัวเองว่าควบคุมทุกอย่างได้ดีโดยเฉพาะความรู้สึกของตัวเอง แต่ตั้งแต่เจอกับไอรีนไอ้การควบคุมพวกนั้นก็พัง
