ร่างบางเดินตามหลังร่างสูงไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย รู้เพียงแต่ว่าความรู้สึกที่เธอพยายามเก็บซ่อนเอาไว้มันเอ่อล้นอยู่ภายในหัวใจจนแทบจะทะลักออกมา...คนภายนอกถ้าไม่รู้ก็คงคิดว่าสองหนุ่มสาวคู่นี้คือคู่รักต่าง ชาติที่พากันมาฮันนีมูน มาเฟียหนุ่มที่ตอนนี้ทำตัวเหมือนคนธรรมดาทั่วไปพาไอรีนแวะตามร้านค้าที่เธอให้ความสน ใจ และไม่ว่าเธอต้องการสิ่งไหนเขาก็ควักเงินจ่ายให้เธอทันทีแบบไม่มีลังเล
“หิวไหม...” มาเฟียหนุ่มหยุดเดินก่อนที่เขาจะหันไปถามร่างบางเพราะเห็นเวลามันผ่านมื้อเที่ยงมาแล้ว ร่างบางนิ่งคิดไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย
“ไม่หิวข้าวเลยค่ะ แต่อยากกินไอศกรีม แถวนี้มีร้านไอศกรีมตรงไหนบ้างคะ” ร่างบางเอ่ยออกไปพร้อมกับกวาดสายตามองหา ฮอลนิ่งคิดไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะจำได้ว่ามันจะมีไอศกรีมร้านดังอยู่ในตรอกซอยถัดไป
“จะกินไอศกรีมเหรอ”
“ใช่ค่ะ อยากกิน”
“ของฉันก็มีนะ อยากกินไหม” มาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงทีเล่
