ระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่จัสตินมาเยี่ยมจีด้า ทั้งสองคนได้ใช้เวลาร่วมกันตลอด ต่างคนต่างมีความสุข ทว่าช่วงเวลาเหล่านี้มักจะมีน้อยนิดเหลือเกิน เพราะอีกสองวันจัสตินก็ต้องเดินทางกลับเมืองไทยแล้ว แม้ว่าจะเป็นถึงประธานบริษัท ใช่ว่าจะลางานยาว ๆ เหมือนคนอื่นเขาได้ หน้าที่รับผิดชอบมีมากมายเหลือเกิน ไม่สามารถแบ่งให้ใครคนอื่นทำได้ เอกสารสำคัญกองท่วมเป็นผู้เขารอเซ็นอีกเพียบ ชายหนุ่มต้องรีบกลับไปจัดการเคลียร์อย่างเร่งด่วน ไหนจะงานสำคัญของนายใหญ่ มีหน้าที่ส่งสินค้าล็อตสำคัญให้ลูกค้ารายใหญ่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะวางมือกับการทำงานสีเทา
เหตุผลสำคัญง่าย ๆ เลยก็คืออยากมีเวลาให้จีด้ามากขึ้น เขามีแพลนสร้างครอบครัวด้วยกัน หลังแต่งงานก็จะเดินหน้าปั๊มลูกอย่างเดียว มีลูก ๆ เป็นโซ่คล้องใจ คงมีความสุขไม่น้อย
"ไม่อยากให้กลับเลย อยู่ต่ออีกไม่ได้เหรอ"จีด้างอแงพลางซบใบหน้าลงไหล่หนาเคลียคลอไปมาไม่หยุด
"ไม่งอแงสิครับจีด
