บนรถ
“กูล่ะแทบไม่อยากเชื่อ เด็กนั้นหน้าพิมพ์เดียวกับมึง เหมือนที่มึงบอกด้วยว่ะ”
ในระหว่างขับรถ หนุ่มรุ่นพี่เอ่ยพูดขึ้นด้วยสีหน้าเหลือเชื่อไม่คิดว่าเด็กน้อยคนนั้นจะหน้าเหมือนกันกับรุ่นน้องราวกับแกะไม่มีผิดเพี้ยน เพราะไม่ว่าจะเป็นเค้าโครงใบหน้า สีผม รูปร่าง ถึงจะดูอย่างไรก็แทบจะชี้ตัวได้เลยว่าเป็นพ่อลูกกัน
“เพราะแบบนี้ไง ผมถึงยังไม่เชื่อว่ากอหญ้าจะแต่งงานมีครอบครัวแล้วจริงๆ หรอก”
“เออ ตอนนี้กูเริ่มเชื่อมึงล่ะ แล้วดูจากที่เด็กพูดมาก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องโกหกซะด้วย มึงคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่เธออาจจะโกหกเพื่อไม่ให้มึงไปยุ่งวุ่นวายกับเธออ่ะ”
“....” ชายหนุ่มไม่ตอบ เพียงแค่ฟังในสิ่งที่หนุ่มรุ่นพี่พูดและคิดตาม
“แต่ว่านะ กูมีเรื่องสงสัยมากที่สุดอยู่เรื่องเดียวเลยตอนนี้”
“เรื่องอะไร?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยด้วยความสงสัย
“ถ้าเด็กคนนั้นคือลูกของมึงจริงๆ แล้วมึงไม่เคยรู้มาก่อนเลยเหรอวะ ว่ากอหญ
