"แปลว่าเราจะต้องมีอะไรกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ เหรอคะ?" ใบบุรินถาม เพราะเธอไม่รู้เลยว่าคีรินทรจะทำแบบนี้กับตนไปอีกนานแค่ไหน
"ใช่ พี่ถึงให้ใบทานยาคุมไง" เขาตอบเสียงเรียบ เธอหันไปจ้องมองใบหน้าคมคายด้วยแววตาตัดพ้อ
"แล้วถ้าใบไม่ยอมล่ะคะ?" เธอถาม เพราะไม่ต้องการขึ้นเตียงกับชายหนุ่มเพื่อเป็นเพียงแค่ที่ระบายอารมณ์ของเขาอีกแล้ว ไม่อยากถลำลึกไปมากกว่านี้
แต่ใบบุรินรู้ดีว่าคีรินทรคงไม่มีวันยอมง่ายๆ เขาถือตัวว่าเป็นลูกชายของผู้มีพระคุณ ถึงคิดจะทำอะไรกับตนก็ได้ตามใจตัวเอง
และมันก็ยากสำหรับใบบุรินที่จะปฏิเสธ ที่ยอมคีรินทรก็เพราะเขาเป็นลูกชายของผู้มีพระคุณ แม้การทำเช่นนี้มันจะไม่ได้เรียกว่าการตอบแทนบุญคุณ เธอสับสนไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร
"ก็แค่สนุกกัน ใบเองก็มีความสุขจากสิ่งที่พี่ทำให้ ทำไมถึงจะไม่ยอมอีกล่ะ?" เขาหันมาถาม แล้วจึงหันไปมองถนนต่อ
ใบบุรินไม่อยากพูดอะไรให้เหมือนกันถกเถียงโต้ตอ
