ฉันที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยตะโกนดังขึ้นจึงหันไปดูก็เห็นว่าเป็นพี่โลกันต์ที่กำลังทำหน้าที่พี่ว๊ากสุดโหดอยู่นี่เอง มิน่าถึงไม่รับสายฉันเลย หืมมพอทำหน้าดุแบบนี้แล้วดูกร้าวใจมากเลย ฉันจึงเดินหลบมารอพี่เขาใต้ตึกของคณะวิศวะฯเพราะไม่อยากรบกวนพร้อมกับหาที่นั่งและส่งข้อความทิ้งไว้ว่าฉันรออยู่ตรงไหน
"เธอขอเรานั่งด้วยคนได้ไหม "
" อ๋อได้สิ "ฉันเอ่ยตอบพร้อมกับมองหน้าผู้หญิงใบหน้าคมแบบไทยที่ตอนนี้ใบหน้าเหยเกและซีดเซียวจนอดเอ่ยถามไม่ได้
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมดูหน้าซีดจัง"
"เราปวดท้องรอบเดือนอ่ะเลยขอลารุ่นพี่รอพ่อมารับกลับบ้านน่ะ"
" อ๋อเราชื่อสายไหมนะ "
"เราชื่อแป้งว่าแต่สายไหมเรียนคณะนี้หรอแล้วไม่เข้าร่วมเชียร์จะโดนทำโทษเอานะ"
"เปล่าจ๊ะเราเรียนสถาปัตย์น่ะแต่วันนี้รุ่นพี่ปล่อยเร็วเลยมารอแฟนที่คณะนี้อ่ะนี่ยาแก้ปวดกินแล้วก็นอนพักเดี๋ยวเรานั่งอยู่เป็นเพื่อนเอง" ฉันเอ่ยตอบพร้อมกับยื่นยาแก้ปวดประจำเด
