ฉันที่ตอนนี้ถูกพี่โลกันต์ดึงตัวพาเดินเล่นลัดเลาะริมชายหาดเพื่อกลับที่พักในสภาพที่ฉันมึนหัวเล็กน้อยแต่ฉันก็ยังมี สติพอรู้เรื่องทุกอย่างระหว่างเดินจับมือกันฉันก็ยิ้มหัวเราะ มันออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะเอ่ยขึ้น
"พี่โลกันต์รู้ไหมว่าสิ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิตของหนูคืออะไร"
"มันคืออะไรล่ะ หื้มมม" โลกันต์ถามขึ้นพร้อมส่งยิ้มอย่างเอ็นดูที่เห็นท่าทางมีความสุขของเด็กน้อยของเขา
ฉันหยุดเดินและหันไปเงยหน้าสบตามองพี่โลกันต์อย่างหวานซึ้งสองแขนยกขึ้นกอดเอวหนาพร้อมกับเอ่ยขึ้นสารภาพความในใจที่ฉันมีต่อพี่โลกันต์ให้พี่เขารับรู้
"คือหนูโชคดีที่ได้เจอพี่ไงคะ โชคดีที่ได้เข้าไปช่วยเหลือพี่ในวันนั้น โชคดีที่มีพี่รักและปกป้องหนูในวันนี้ หนูไม่มีเงินทองข้าวของราคาแพงที่จะมอบให้พี่ได้ หนูมีเพียงหัวใจที่จะมีรัก แค่พี่เพียงคนเดียว หนูรักพี่โลกันต์นะคะ รักมากที่สุดและหนูหวังว่าต่อจากนี้ไป พี่ก็จะคงยังรักหนูไปแบบนี้ท
