“ดะ...เดี๋ยวดาวเดินขึ้นไปเองค่ะ...” หญิงสาวทำท่าคล้ายกับจะปฏิเสธเมื่อเอเดนจะอุ้มเธอขึ้นไปบนเพนต์เฮาส์ อาจจะเป็นความรู้สึกสับสนและเจอหลายเหตุการณ์ในคืนนี้ที่ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก
“ดาว...”
“...”
“ไม่ดื้อนะ...ให้ผมอุ้มไป” เขาเอ่ยเบา ๆ ทำให้เธอนิ่งไป และในที่สุดเอเดนก็จัดการอุ้มเธอเข้าไปในเพนต์เฮาส์จนได้
เมื่อขึ้นมาถึงห้องนอนของมาเฟียหนุ่ม เขาก็ค่อย ๆ วางร่างบางลงอย่างเบามือบนเตียงนุ่ม แล้วหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ เธอ แววตาสีครามมองไปที่ใบหน้าของนับดาวที่ตอนนี้ไม่กล้าสบตาเขาเลย
บรรยากาศเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดและสับสนท่ามกลางความเงียบ เอเดนเลือกที่จะเดินไปหยิบแก้วน้ำที่มุมห้อง รินน้ำดื่มใส่แล้วเดินมายื่นให้นับดาว
“ดื่มน้ำก่อน”
“...” นับดาวไม่ตอบอะไรแต่ก็ยื่นมือหยิบแก้วน้ำมาจิบเล็กน้อย ก่อนจะยื่นคืนกลับไปให้คนตัวสูง เขารับคืนมาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะกลับมานั่งข้างเธออีกครั้ง
“เรื่องมัน
