Young Engineer🔨 | ไม่ใช่ไม่เสียใจ
1587 Words
คณะแพทยศาสตร์
"โอ๊ยยยยยย อีบ้าคนไหนมันบอกฉันเชื่อใจแฟนย๊ะ แล้วจะรีบแจ่นมาที่คณะทำไมพอรู้ว่าผัวอยู่ที่นี่"
เสียงโวยวายอยู่ในรถของสาวประเภททำให้คนที่ชวนมาแบบชาร์มถึงกับยิ้มแห้ง หลังจากที่ตั้งใจกลับห้องเพื่อนที่รู้จักเรียนคณะเดียวกับแฟนเธอทักมาหาบอกว่าทำไมไม่เห็นมากับแฟนวันนี้ปี 4 แพทย์มีจัดงานในคณะ ซึ่งเธอไม่รู้เรื่องเลยทั้งๆ ที่ปกติเขาจะบอกเธอแทบทุกอย่าง นั่นมันยิ่งน่าสงสัย
"แก...ฉันระแวง ฉันกลัวเขาเหมือนคนอื่น" ชาร์มบอกเสียงแผ่วเบาเพราะตอนนี้เธอกลัวสิ่งที่คิดมันจะเกิดขึ้นจริงๆ เหลือเกิน
"แต่พี่เมธีไม่เคยมีนิสัยแบบนั้นนะชาร์ม ฉันว่าแกใจเย็นก่อน" ฟ้าก็ยังพยายามมองโลกในแง่ดี
"โอ๊ยยยย ยัยนางฟ้าแกแหกตาดูนู่นก่อนยังจะบอกว่าให้ยัยชาร์มใจเย็นอยู่ไหม"
ฟีฟ่าชี้ออกไปนอกรถ ภาพชายหนุ่มกับหญิงสาวสองคนกำลังโอบกอดกันเดินรถของพวกเธอที่จอด อาจจะเพราะตอนนี้พวกเธอนั่งอยู่ในรถของฟีฟ่าที่เพิ่งซื้อมาใหม่ เมธีเลยจำไม่ได้
ชาร์มมองออกไปด้านนอกด้วยสีหน้านิ่งเฉย เธอรู้จักผู้หญิงคนนี้รุ่นน้องพี่ชอบมาปรึกษาเรื่องเรียนกับแฟนเธอประจำ เธออุตส่าห์มองโลกในแง่ดีแค่รุ่นน้องปรึกษารุ่นพี่คงจะไม่มีอะไร แต่ดูตอนนี้สิไปปรึกษากันท่าไหนถึงได้โอบกอดกันขนาดนั้น
"กรี๊ดดดด หอมแก้มกันด้วย"
"ชาร์มไปจัดการพวกมันกัน" ฟ้าพูดอย่างเดือดดาล ปกติเธอดูเป็นคนใจเย็นและจิตใจดีก็จริง แต่ถ้าได้โมโหก็ไม่มีใครเอาอยู่
"ไม่ต้อง!"
"ทำไม!!" ฟีฟ่ากับฟ้าตะคอกขึ้นพร้อมกันอย่างไม่เข้าใจ
"ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเหี้ยนี่มันกำลังลักลอบผสมพันธุ์กันไม่ให้ใครรู้...รถใหม่แกมีกล้องหน้ารถใช่ไหม"
"มีสิ คมชัดลึกยิ่งกว่าอะไรดี"
"งั้นเอาไฟล์ส่งให้หน่อย ฉันจะให้ของขวัญแฟนสุดที่รักก่อนจากลา"
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ของชาร์ม ทำให้เพื่อนทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะยิ้มตาม ดูท่าทางของขวัญก่อนจากของเพื่อนจะเด็ดน่าดู
หลังจากนั้นไม่นานชาร์มกับเพื่อนก็เดินเข้ามาในงานนิทรรศการของคณะแพทย์ สายตาของเธอมองหาแฟนที่กำลังจะเป็นแค่อดีตแฟนในไม่กี่นาทีข้างหน้า ดูเหมือนว่าทั้งชายชั่วหญิงเลวสองคนนั้นจะตัวติดกันมากกว่าที่คิด ขนาดว่าอยู่ต่อหน้าเพื่อนในคณะยังหัวเราะต่อกระซิกกัน
"ชาร์มมีอะไรเหรอถึงไม่โทรหาพี่" ตีเทพพี่ชายที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันสมัยมัธยมกับชาร์มเดินมาหาเมื่อวางสายจากหญิงสาวเสร็จ
"พี่เทพ ชาร์มมีเรื่องขอร้องให้ช่วย"
ชาร์มส่งสัญญาณมือให้ตีเทพก้มลงมาหาตัวเอง ก่อนจะกระซิบบางอย่างให้เขารู้ เพียงแค่ได้ยินสิ่งที่รุ่นน้องสาวพูดเขาก็เบิกตากว้างแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง ก่อนจะมองไปที่สองคนที่ถูกพาดพิงถึง
"จะเอาอย่างนั้นจริงเหรอ"
"ใช่! พี่ช่วยชาร์มหน่อยนะ แล้วชาร์มจะช่วยให้พี่ได้เดตกับยัยฟ้า"
เธอรู้ดีว่าตีเทพแอบชอบเพื่อนของเธอเลยยื่นข้อเสนอแบบนี้ให้และมันก็เป็นแบบที่เธอตั้งใจไว้คือเขายอมตกลงช่วย
"เอาล่ะครับ หลังจากจบเพลงนี้แล้วเราจะมีเซอร์ไพรส์ร่วมแสดงความยินดีกับคบกันของคู่รักเชิญรับชมรับฟังกันก่อนครับ"
ฉันวาดฝันให้รักของเรามีวันที่สวยงาม จนเมื่อทุกอย่างต้องทลาย ความรักที่เคยวาดฝันกลับต้องสลายด้วยน้ำมือของเธอ ความเจ็บช้ำที่ฉันรับ ความแค้นที่ก่อขึ้นในใจ รอวันที่กรรมจะตามทันเธอ
แปะ ๆ หลังจากที่เพียงจบลงเสียงปรบมือของผู้ร่วมงานดังไปทั่วทั้งห้อง ก่อนจะหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงรองเท้าส้นรองเท้าดังขึ้นก่อนจะปรากฏร่างหญิงสาวต่างคณะบนเวที บ้างก็รู้จักเธอ บ้างก็ไม่รู้จัก แต่ที่แน่ๆ มีชายหนุ่มกับหญิงสาวสองคนรู้จักเธอดีจนต้องแสดงสีหน้าตกใจ
"สวัสดีค่ะทุกคนที่อยู่ตรงนี้นะคะ บางคนอาจจะรู้หรือบางคนอาจจะไม่รู้จักเพราะอย่างนั้นฉันขอแนะนำตัวเลยจะได้รู้จักพร้อมกันเลย ฉันชื่อชาร์มค่ะ เรียนนิเทศปี 3 มีแฟนอยู่หนึ่งคนชื่อเมธีเรียนคณะแพทย์ปี 4 จะบอกว่าแฟนก็ไม่ได้เต็มปากเพราะชาร์มกำลังจะเลิกกับพี่เมธีพอดี พี่คะเราเลิกกันเถอะ"
พอชาร์มพูดจบคนที่อยู่ตรงนั้นก็ต่างพากันกระซิบกระซาบแล้วมองไปที่ชายหนุ่มคนที่ถูกบอกเลิก
"ทุกคนไม่ต้องเสียใจนะคะ เราต้องมาร่วมยินดีกับความรักของคู่รัก คู่ใหม่กันดีกว่า"
"ชาร์มพูดอะไรลงมา มีอะไรค่อยคุยกันอายคนอื่นเขา"
"อาย? จะอายไปทำไมคะพี่ พี่เป็นคนบอกชาร์มเองความรักเป็นสิ่งสวยงามอย่างคู่ของพี่กับรุ่นน้องคนนั้นไงคะ"
พรึบ!! เพียงแค่พูดจบภาพของชายหนุ่มกับหญิงสาวโอบกอดและหอมแก้มกัน ทุกคนต่างหันไปมองคนวิดีโอ พอทั้งคู่เห็นแบบนั้นก็ต่างตกใจรีบขยับออกห่างกัน
"เป็นยังไงคะ คู่รักคู่ใหม่ของคณะทุกคนสมกันยิ่งกว่าผีเน่ากับโลงผุเฮ้ยยย! กิ่งทองใบหยกใช่ไหมคะ วิดีโอนี้เพิ่งบันทึกได้ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ดูเวลาก็ได้นะคะถ้าไม่เชื่อ" เวลาที่อยู่ในหน้าจอคือผ่านมาไม่นานจริง นั่นทำให้หลายคนเข้าใจว่าทำไมหญิงสาวถึงมาทำเรื่องแบบนี้ "เป็นยังไงบ้างคะพี่ ฉันดีมากใช่ไหมที่ทำให้ความต้องการพี่เป็นจริงต่อไปจะได้ไม่ต้องหลบๆ คนมีความรักต้องเปิดเผยพี่ชอบบพูดนิ ส่วนเธอไปปรึกษาท่าไหนเหรอถึงได้แฟนฉันไปกอดได้ เป็นชู้ที่มาในรูปแบบรุ่นน้องที่คอยปรึกษาพูดคุยสินะ น่าสมเพช...เอาละค่ะ ชาร์มไม่กวนทุกคนแล้วดีกว่าขอจบเรื่องที่จะพูดเพียงเท่านี้ ขอบคุณนะคะที่รับฟัง"
พอพูดจบเธอก็เดินลงจากเวทีแล้วออกจากงานทันทีโดยมีเพื่อนทั้งเดินตามออกมาและอีกคนที่เธอไม่อยากให้ตาม
"ชาร์ม! ชาร์ม! ชาร์มหยุดนะ!!"
เท้าของคนที่กำลังก้าวถึงกับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงตะคอกของแฟนเก่า
"มีอะไร"
"ทำบ้าอะไร ทำไมทำแบบนั้น"
"ฮ่า ๆ ตลก...ทำบ้าอะไรงั้นเหรอ" ชาร์มทวนย้ำก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่าย
ปึก!! เข่าเล็กกระแทกไปที่ตรงกลางหว่างขาอย่างแรง จนคนที่ถูกกระทำถึงกับทรุดลงกับพื้นใช้มือกุมความเจ็บปวดไว้
"แบบนี้เขาเรียกทำบ้าอะไร...ไปกันเถอะพวกแก"
"เริสมากเพื่อน"
เป็นอีกครั้งที่ฟ้ากับฟีฟ่าพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย แต่เธอไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลยสักนิดตอนนี้เธอเลือกที่จะไม่หันหลังกลับไปมองคนที่ตัวเองทำให้เจ็บ
ถ้าสูญพันธุ์ไปเลยจะยิ่งดีมาก
..................
Sirisorn University คณะนิเทศ (2 อาทิตย์ต่อมา)
"แกยัยชาร์มมันไหวไหม"
ฟ้าถามฟีฟ่าเมื่อเห็นอาการของเพื่อนสนิทที่เพิ่งเลิกกับแฟนเมื่อไม่กี่วันมานี้ ตอนนี้กลับทำงานเกี่ยวกับค่ายอาสาอย่างขะมักเขม้นเหมือนกับคนไม่ผ่านความเศร้าอะไร แต่ยิ่งไม่มีท่าทางเศร้าแหละยิ่งน่าเป็นห่วง
"ฉันว่ามันอาจจะอกหักจนเป็นบ้าไปแล้วก็ได้นะย๊ะ ดูสิคนอื่นเขาพักหมดยัยนั่นนั่งทาสีป้ายอยู่คนเดียว" ฟีฟ่ามองเพื่อนแล้วถอนหายใจยาว ก็อย่างว่าชาร์มผิดหวังเรื่องความรักซ้ำไปซ้ำมาวนไปมาแต่เรื่องเดิมๆ มันก็ต้องเครียดบ้างแหละ "เฮ้ออออ ไม่สวยแบบฉันก็ลำบากหน่อย"
"พวกแกจะเมาส์เรื่องของฉันอีกนานไหม"
"แม๊...หูดีจังเลยนะย๊ะ มาพักได้แล้วมา"
ชาร์มมองเพื่อนสนิททั้งสองคนก่อนจะถอนหายใจยาวแต่ถึงแบบนั้นเธอก็เลือกที่จะวางของในมือจากงานตรงหน้าแล้วเดินมาหาเพื่อน
"แกเสียใจใช่ไหมชาร์ม" ฟ้าถามเสียงอ่อนอย่างเห็นใจเพื่อน
"ใครมันจะไม่เสียใจ" ใบหน้าของคนที่ถามเต็มไปด้วยความประชดประชัน ก่อนสายตาจะเหลือบไปมองเห็นกล่องใส่อะไรบางอย่าง “อันนี้อะไรนะ”
“มะม่วงลืมผัว” ฟีฟ่าพูดตอบ
"กินแล้วลืมผัวเหรอ" ฟ้าพูดติดตลกเพราะอยากให้ชาร์มหายเศร้า
"พวกแกวันนั้นไปดื่มกันเถอะฉันเลี้ยง"
คนที่ถูกชวนมองหน้ากันโดยอัตโนมัติ ดูเหมือนว่าคงต้องดื่มเพื่อลืมจริงๆ ถึงจะหาย
- Writer
