ณ ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง
คมกฤษณ์กวาดสายตามองไปรอบๆ ร้านอาหาร บรรยากาศโดยรวมหรูหราและมีรสนิยม มันดูเหมาะสมกับสองซึ่งเติบโตมาในสังคมเช่นนี้เสียส่วนมาก ทว่าสำหรับคมกฤษณ์แล้ว เขาคิดว่าตนไม่เหมาะกับที่นี่เอาเสียเลย
"คุณสองน่าจะบอกผมก่อนนะครับว่าจะพามาร้านหรูขนาดนี้ ผมจะได้แต่งตัวให้เหมาะสม" คมกฤษณ์ยอมรับปากสองว่าจะมาทานข้าวด้วยกัน และยอมให้เขาเป็นคนเลือกร้านอาหารเอง
แต่วันนี้คมกฤษณ์กลับสวมเพียงแค่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนและรองเท้าผ้าใบเท่านั้น เมื่อมองไปยังคนอื่นๆ ในร้านอาหารล้วนแล้วแต่เป็นพวกนักธุรกิจแต่งตัวหรูหรา สวมชุดสูทผูกเนกไทเป็นทางการ
"ที่ผมไม่ได้บอกให้คุณคมแต่งตัวเพราะไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวคุณอยู่แล้ว ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้ และผมก็ภูมิใจในตัวคุณคมมากนะครับ"
สองพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ สายตาเป็นประกายยังคงจ้องมองคมกฤษณ์อยู่เช่นนั้น เขายิ้มน้อยๆ เมื่อเจ้านายพูดชื่นชม
"แต่คุณส
