รมตียังคงนอนอยู่บนเตียงนอน เธอลืมตาจ้องมองเพดานและฟังเสียงฝนที่ตกลงมากระทบหลังคา โดยมีพ่อเลี้ยงแสนนอนหลับอยู่ข้างกาย
การร่วมรักเสร็จสิ้นลงเมื่อราวหนึ่งชั่วโมงแล้ว ทว่าหญิงสาวกลับยังคงรู้สึกไร้เรี่ยวแรง รมตีไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ทั้งยังรู้สึกปวดร้าวระบมตรงจุดหวงแหนที่ถูกพ่อเลี้ยงแสนเริงรักอยู่นานหลายสิบนาที
ส่วนชายหนุ่มเองก็หมดเรี่ยวแรงจนหลับไป รมตีแปลกใจว่าเหตุใดฝนถึงตกหนักมากขนาดนี้ อีกทั้งยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
เธอหันไปมองคนข้างกาย ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงนอน ร่างอรชรเปลือยเปล่าก้มลงไปหยิบเอาเสื้อผ้าของตนเองขึ้นมาสวมใส่จนเรียบร้อย แล้วจึงหันไปมองพ่อเลี้ยงแสนอีกครั้ง
"หวังว่าจะไม่ตื่นขึ้นมาเร็วๆ นี้นะ" รมตีพูดกับตนเองแล้วจึงตัดสินใจเดินออกจากบ้านกระท่อมไป
เธอเดินออกมาท่ามกลางสายฝนที่ซัดกระหน่ำไม่ขาดสาย ร่างกายบอบบางเปียกปอนและหนาวสั่น แต่ก็ต้องอดทนเพื่อที่จะได้หนีไปให้ไกลจากพ่อเ
