"ไม่ได้ เธอไม่สบายอยู่แต่ยังจะอยากออกไปข้างนอก อยากไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?" แสนพูดเสียงดังและจ้องมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาไม่พอใจ
"คุณแสน ฉันแค่ไม่สบายนะ ไม่ได้แปลว่าฉันจะออกไปไหนมาไหนไม่ได้ซะหน่อย" เธอตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะไม่ยอมถูกขังไว้แต่ในบ้านหรือในไร่เช่นก่อนหน้านี้
"ฉันบอกว่าไม่ให้ไปก็คือไม่ให้ไป"
"ไอ้แสน ใจเย็นสิวะ มึงจะจริงจังอะไรขนาดนั้น ถ้ามึงไม่ให้คุณสร้อยไปกูไม่พาไปก็ได้" ภักดีเกรงว่ารมตีจะโดนต่อว่า จึงจำใจยอมไม่พาเธอออกไปข้างนอกวันนี้
พ่อเลี้ยงภักดีชักเริ่มสงสัย ว่าทำไมแสนถึงได้ดูอารมณ์เสียตลอดเวลา โดยเฉพาะเวลาที่ตนมาหารมตีเช่นนี้
"ดี กูก็แค่อยากให้รมตีพักผ่อนเขาจะได้หายป่วยเร็วๆ จะได้ไปช่วยงานในไร่ส้มซะที" แสนพูดจบแล้วจึงเดินออกไป รมตีมองตามหลังคนตัวโตด้วยสีหน้าบึ้งตึง ความจริงแล้วเขาก็แค่อยากใช้แรงงานตนก็เท่านั้น
"อย่าไปถือสาคำพูดไอ้แสนมันเลยนะครับ มันก็เป็นค
