ไร่บัวริม
"ครับเจ้าสัว" พ่อเลี้ยงผันรับสายด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี เขานั่งขาไขว่ห้างและเอนหลังพิงพนักโซฟาท่าทางสบายใจ
(ทำงานดีมาก ฉันโอนเงินค่าจ้างส่วนที่เหลือเข้าบัญชีให้แล้ว ส่วนงานใหม่จะมีให้ทำเร็วๆ นี้ เตรียมตัวไว้ด้วยล่ะ) พ่อเลี้ยงผันยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ขณะที่กำลังตรวจสอบยอดเงินอีกก้อนหนึ่งในบัญชี
"ครับเจ้าสัว แต่ผมขอถามได้หรือเปล่าครับ ว่าทำไมเราถึงต้องเผาไร่พวกคนที่มันไม่ยอมขายที่ดินให้เจ้าสัวทีละนิดแบบนี้ ทำไมถึงไม่เผาให้มันวอดวายไปหมดทีเดียวเลยล่ะครับ?"
(แค่ทำตามคำสั่งก็พอ) ปลายสายพูดจบแล้วจึงตัดสายไป แต่พ่อเลี้ยงผันก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะหาคำตอบมากนัก ขอเพียงแค่เขาได้เงินค่าจ้างมากมายเท่านี้ก็พอใจแล้ว เป็นจังหวะที่ทับทิมเดินเข้ามาหาพ่อเลี้ยงผันพอดี หล่อนเดินฟึดฟัดท่าทางหงุดหงิดและมีสีหน้าบึ้งตึง
"พ่อเลี้ยง ตกลงพ่อเลี้ยงจะ..."
"หยุดเลยนะ! ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะบ่นอะไรฉัน แต่ก่อนที่จะ
