"ไงจ๊ะคนสวย ถ้าให้ฉันเดา ทั้งสาวทั้งสวยขนาดนี้ ฉันคิดว่าเธอน่าจะเป็นเมียเพราะเลี้ยงแสนสินะ?"
พ่อเลี้ยงผันทักทายรมตี และเขายังเดินเข้ามาใกล้เสียจนหญิงสาวจำใจต้องถอยหลังออกไป
"ฉันไม่ใช่เมียพ่อเลี้ยงแสนหรอกค่ะ ขอตัวนะคะ" เพราะคิดว่าตนไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องยืนอยู่ตรงนี้จึงกำลังจะเดินไป แต่พ่อเลี้ยงผันกลับรั้งข้อมือเล็กของรมตีไว้เสียก่อน
"เดี๋ยวสิจ๊ะหนูคนสวย ถ้าหนูไม่ใช่เมียพ่อเลี้ยงแสน งั้นก็อยู่คุยกับฉันก่อนสิ"
"ปล่อยฉันนะ!" รมตีพยายามดึงมือของอีกฝ่ายออก ทว่าเขายิ่งกำข้อมือของเธอแน่นจนผิวบอบบางกลายเป็นสีแดง
"ปล่อยมือผู้หญิงซะ!" ทันใดนั้นเสียงดังทรงพลังของพ่อเลี้ยงแสนก็ดังขึ้น รมตีตกใจเล็กน้อย เพราะเธอไม่เคยได้ยินชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเช่นนี้มาก่อน
แสนเดินเข้ามาและดึงมือของพ่อเลี้ยงผันออกจากมือบอบบางของรมตี เธอรีบเดินไปหลบอยู่ข้างหลังเขา และกุมข้อมือเล็กของตนเองไว้ด้วยความรู้สึกห
