ตลอดระยะทางมีเพียงเสียงของไอ้เกมกับไอ้คิวพูดคุยกันตลอดทาง ส่วนไอ้เจก็นั่งเล่นเกมในโทรศัพท์เหมือนเดิม และฉันเลือกนั่งฟังพวกมันคุยกันเงียบๆ กระทั่ง
“ฟังเพลงไหม” โซนยื่นหูฟังมาให้ ฉันมองดูเพียงครู่หนึ่งก่อนจะรับมาใส่หู
“มึงอยากฟังเพลงอะไร?” ใบหน้าหล่อโน้มลงมาถามใกล้ๆ
“กูได้หมด มึงอยากฟังเพลงอะไรก็เปิดเลย” โซนพยักหน้าให้แล้วเลือกเปิดเพลงตามที่มันอยากฟัง เอาจริงพอทำแบบนี้อดคิดไม่ได้ว่าตอนนี้เราเหมือนคู่รักในกลุ่มของเพื่อนเลย เสียงเพลงที่โซนเปิดยังคงดังต่อเนื่อง ใจฉันเต้นตึกตักไม่ไหวกับเนื้อเพลงที่โซนมันเลือกเปิดให้ฉันฟัง
ฉันหันหน้าไปมองโซนอีกครั้งดวงตาของมันก็มองมาที่ฉันเช่นกัน สายตาที่มองกันมันหมายความว่าไงกัน ซึ่งฉันก็ไม่อาจจะรู้ได้ แม้จะอยากรู้คำตอบนั้นมากแค่ไหน แต่อีกคนก็ยังเลือกที่จะเงียบ จากนั้นฉันก็เลือกทิ้งศีรษะลงที่ไหล่ของมันอย่างตั้งใจ ใบหน้าหล่อโน้มลงมาพูดใกล้ๆ
“ง่วงนอนเหรอ”
“
