เมื่อไฟในที่พักดับลง ฉันก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น หันมองโซนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ฉันเอาแต่จ้องมองใบหน้าหล่อโดยที่อีกคนก็นิ่งไม่พูดอะไร ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “มึงจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม มานอนนี่สิ” ฉันตบลงบนเตียงนอน เพื่อเรียกโซนให้มานอนลงด้านข้าง ไม่รู้ว่ากล้าทำแบบนี้ออกไปได้ยังไง รู้แค่ว่าอยากอ้อนมันเฉยๆ เพราะใจมันคิดดีไม่ได้.... “เมาแล้วชอบอ่อยมึงอ่ะ” โซนเดินมาทิ้งตัวนั่งลงด้านข้างอย่างว่าง่าย ในห้องที่มืดสลัวมีเพียงแสงจากทางด้านนอกพอให้มองเห็นสลัว ฉันมองดูเพื่อนนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ด้านข้าง ด้วยความหงุดหงิดเริ่มมีมากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงมันกำลังพิมพ์แชทคุยกับใครสักคนไม่ยอมนอนสักที “ทำไมมึงไม่นอน” “กำลังจะนอนครับ” โซนวางโทรศัพท์ลงทันที ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงด้านข้างฉัน มือหนาวางที่ศีรษะแล้วลูบเบาๆ ในขณะที่สายตายังคงจ้องมองกันแบบไม่อาจละสายตาไปไหน ฉันได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าเพื่อนกันมันต