อลันมองเจ้าของคำพูดเมื่อสักครู่ เขายืนมองเธอด้วยแววตานิ่งๆ เหมือนทุกครั้ง ในขณะที่เซญ่า เริ่มเกิดอาการประหม่าขึ้นมา เธอคลายเรียวแขนออกจากลำคออลัน ความนิ่งของเขาทำให้เธอหัวเราะออกมา กลบเกลื่อนความเขินอาย จากสิ่งที่ตัวเองพูดออกไป
"ฮ่าๆๆ หน้าพี่หมอตลกจัง เมื่อกี้หนูพูดเล่นนะคะ อย่าถือสาคำพูดของหนูเลยนะ" แค่คิดถึงตอนตัวเองพูด ยังเสียวสันหลังวาบไม่หาย อยากตบปากตัวเองจริงๆ ไม่น่าพูดจาแบบนั้นกับเขาเลย เพราะความอยากเอาชนะแท้ๆ เลยทำให้เธอดันเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป
รอยยิ้มบนใบหน้าสวยหวานจางลง เมื่ออลันรั้งตัวเธอเข้ามาหา พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาหา ทำให้ได้กลิ่นไวน์อ่อนๆที่เขาเพิ่งดื่มไป แล้วมันก็ทำให้หัวใจเธอ เต้นไม่เป็นส่ำขึ้นมา
"แต่ฉันไม่เล่นด้วย พูดอะไรไว้ รับผิดชอบคำพูดตัวเองด้วย"
อลันผลักเซญ่าออกด้วยแรงที่ไม่มาก ก่อนจะเดินออกไป เหลือแค่เซญ่า ที่ยืนทำตัวไม่ถูกอยู่คนเดียว หลังจากเขาออกไป
