"พี่หมอปล่อยหนูนะคะ บอกให้ปล่อยไง!" หญิงสาวร้องโวยวาย ใช้กำปั้นเล็กระดมตีแผ่นหลังแกร่งของอลันไม่มีทีท่าจะหยุด ในขณะที่หมอหนุ่มไม่สะทกสะท้านต่อแรงอันน้อยนิด ก้าวเท้าขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของเพนท์เฮ้าส์ ตรงไปห้องนอน
ปัง!
เขาใช้เท้าปิดประตูลงเสียงดังสนั่น หญิงสาวถูกโยนลงเตียงขนาดใหญ่ แรงกระแทกลง ทำให้เธอรู้สึกจุกตรงท้องไม่น้อย นัยน์ตาคู่สวยมองอลันที่เริ่มปลดกระดุมออกทีละเม็ด พร้อมหัวใจที่เต้นรัว
เพราะแรงกระแทกเมื่อครู่ ทำให้เธอไม่มีเรี่ยวแรงหนีเขา อลันปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจนร่างกายเปลือยเปล่า จากนั้นก้าวขึ้นมาบนเตียง คร่อมเซญ่าเอาไว้
"เด็กดื้อ ต้องโดนอะไร หืม?" เขาถาม พร้อมใช้นิ้วเรียวยาวเกลี่ยแก้มนวลใสแดงก่ำ กลิ่นแอลกอฮอล์บนตัวเซญ่า ปลุกให้อารมณ์กระสันเขาลุกฮือขึ้น
"มะ...ไม่ทำแบบนั้น ได้ไหม"
"เธอดื้อเอง"
"จะไม่ดื้ออีกแล้ว" เธอมองเขาอย่างเว้าวอน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ ชุดเดรสสีสวยบนตัว
