นลินดาส่งข้อความไปบอกโยธา ว่าวันนี้เธอไม่อยู่ห้องทั้งวัน จะกลับช่วงเย็นๆ เธอจะไปช่วยมุทิตาย้ายห้อง แล้วอยู่เล่นกับเพื่อนสักพัก ตั้งใจจะทำสุกี้กินกันด้วย
มุทิตาขนของย้ายห้องไปอยู่ใกล้ๆที่ทำงาน เพราะทนเดินทางไกลขึ้นรถหลายต่อ อีกทั้งฝ่ารถติดไม่ไหว เลิกงานกว่าจะกลับถึงที่พักก็ดึก แทบหมดแรง
นลินดากับมุมิตาช่วยกันจัดข้าวของให้เข้าที่เข้าทาง ห้องพักใหม่กว้างกว่าที่เดิมนิดหน่อย และราคาก็แพงกว่าด้วย แต่ใกล้ที่ทำงานเดินไปไม่ไกลก็ถึงแล้ว ตลอดเวลาที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ เสียงมือถือของนลินดาก็มีเสียงข้อความเตือนเข้าตลอด มุทิตารู้เรื่องระหว่างเธอกับโยธานานแล้ว
" เล่นส่งข้อความมาถามทุกช.มแบบนี้ ฉันว่าแกกลับเถอะ ไว้วันหลังค่อยมาหาฉันใหม่ "
" ฉัน "
" เอาน่า ฉันเข้าใจ ข้าวใหม่ปลามันก็แบบนี้แหละ ฉันว่าฉันดูคนไม่ผิดหรอก น้องเขารักแก ดูหวงแกมากด้วย ไป กลับได้แล้วเดี๋ยวฉันเดินไปส่งแกปากทาง ป่านนี้หมอนั่น
