นลินดารู้สึกตัวขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในร.พ
" ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง "
มุทิตาที่ปอกผลไม้อยู่วางมีดในมือเดินเข้ามาหา
" โชคดีนะที่เขาดับไฟทัน แกแค่สำลักควันจนหมดสติไป ตอนนี้ปลอดภัยแล้วนะ"
" แล้วโยหล่ะ "
" เขาอยู่อีกห้อง ข้างๆกันนี่แหละ "
" แล้วเขาเป็นไงบ้าง "
นลินดาจะลุกจากเตียงไปดูโยธา แต่ประตูห้องถูกเปิดออก เขาเดินเข้ามา
" โย "
" ตื่นนานแล้วเหรอ เจ็บแผลไหม หิวรึเปล่า "
เธอโผเข้าไปกอดเขา เขาสะดุ้งร้องโอ้ย เธอรีบผละออกจากตัวเขา สำรวจดูบาดแผลทั่วตัวเมื่อไม่เห็นมี ก็อ้อมไปข้างหลังเลิกเสื้อขึ้นดู เธอตกใจแทบช็อค แผลไฟไหม้บนหลังของเขา มันแดงเถือกออกมานอกผ้าพันแผล ในผ้านั้นมันจะเหวอหวะแค่ไหน เขาจะต้องเจ็บมากแน่ๆ เพราะเธอที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ ไหนจะผมของเขาที่เป็นรอยไหม้แหว่งอีก
" ร้องไห้ทำไม เจ็บตรงไหนรึเปล่า "
เธอส่ายหน้า โยธายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้
" เจ็บขนาดนี้ทำไมไม่นอนอยู่บ
