“เสี่ยต้องการดูเอกสารบางอย่าง…” สมภพซึ่งอยู่ในอาการตาแดงก่ำด้วยฤทธิ์สุรา พยายามรักษาน้ำเสียงให้ดูราบเรียบ ขณะพูดกับลำเพา
สมภพอ้างว่านายใหญ่ต้องการข้อมูลเกี่ยวกับปริมาณรังนกที่เก็บได้ในล็อตแรก ภายหลังจากตัดแต่งทำความสะอาดแล้ว ทว่าช่างเป็นเหตุบังเอิญ เมื่อเขาลืมเอกสารเหล่านั้นเอาไว้ในสำนักงาน จำได้ว่าอยู่ในแฟ้ม แต่ไม่แน่ใจว่าวางลืมเอาไว้ตรงไหน จึงขอให้ลำเพาไปกับตน เผื่อจะได้ช่วยค้นช่วยหาได้เร็วขึ้น เพราะสมภพยืนยันว่าจำไม่ได้ว่าลืมเอกสารเอาไว้ที่ไหน
“เดี๋ยวหนูไปเองก็ได้” หญิงสาวหันมากล่าวด้วยความหวังดี เมื่อเห็นว่าสมภพทำทีว่าจะเดินตามไปด้วย
“ไม่เป็นไร จากตรงนี้ไปสำนักงานก็ไกลอยู่ ดึกสงัดแบบนี้ จะปล่อยให้เธอเดินไปคนเดียวได้อย่างไร” สมภพกล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ดึกก็จริง แต่ไม่เห็นว่าจะเงียบสงัดตรงไหน ดูคนงานพวกนั้นสิ กำลังสนุก
