ในระยะเวลาสั้นๆที่ได้รู้จักกัน เธอไม่เคยกังขาในความเป็นสุภาพบุรุษของเขา ยอมรับว่าเขาน่ารัก และความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา ก็ต่างจากความรู้สึกที่เธอมีต่อหยง
มินตราพอจะเดาได้ในท่าทีของกันย์ที่มีต่อเธอ หากก็ไม่คิดว่าเขาจะสารภาพรักกับเธอในคืนนี้ ซึ่งรวดเร็วจนเธอตั้งรับแทบไม่ทัน
“ผมรู้ว่ามันเร็วไป”
“…..” มินตราพูดอะไรไม่ออก ตกใจและอึดอัด ไม่รู้ว่าเธอควรจะแสดงความรู้สึกใดๆออกไปในขณะนั้น
ท่ามกลางแสงเทียนวูบไหว อาบไล้ใบหน้าของเธอกับเขา ชายหนุ่มกับหญิงสาวมองตากัน ความเงียบงันคลืบคลานเข้ามาทำหน้าที่ของมันช้าๆ บางขณะเมื่อเสียงคลื่นจางหายไป มินตรารู้สึกได้ถึงหัวใจของตัวเองที่เต้นเร็วผิดจังหวะ ได้ยินเสียงดังของเก้าอี้ซึ่งเกิดจากการขยับตัวเบาๆของเธอกับเขา ผ่อนคลายตัวเองจากความรู้สึกเกร็งที่มีต่อกัน
“คุณมิน” เราเรียกชื่อเธออีกครั้ง ราวกับกลัวว่าหากชักช้า ใครจะชิงเธอไปเสียก่อ
