“ถ้าอยากรู้เรื่องของเสือผาดโดยละเอียด…มินตราน่าจะเป็นคนเล่าได้ดีที่สุด”
“เสือผาดนี่ใครกันหรือจ๊ะ…หนูมิน” ชื่นจิตขมวดคิ้ว หันไปถามมินตราในทันที
“ก็คงเป็นโจรคนนึง…ถนัดแต่ในทางปล้นสวาท ชอบปีนมาทางหลังบ้าน ตอนดึกๆ” หญิงสาวนิยามคำว่า ‘เสือผาด’ให้ชื่นจิตกับเท่งได้ฟัง ขณะที่นายหัวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ราวกับต้องการปัดเรื่องเสือผาดให้พ้นตัว
ครั้นแล้วจึงหันมากล่าวกับทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“ถ้าป้าๆไม่มีอะไรแล้ว…เห็นทีว่าคงต้องขอตัว มีธุระสำคัญรออยู่” เขาบอกเพียงเท่านั้น จากนั้นก็หันมารวบร่างรัดรึงของหญิงสาวขึ้นอุ้มโดยไม่ถามถึงความสมัครใจของเธอ ไม่อายสายตาใคร
“ว้าย!...” มินตราอุทานลั่น ด้วยความตกใจ ทั้งชื่นจิต ลุงชุ่ม เท่ง ป้ากุหลาบกับป้ามะลิต่างก็หัวเราะกันยกใหญ่เมื่อเห็นหญิงสาวดิ้นขลุ
