เก็บงำความสงสัยเอาไว้ เรื่องที่เธอหนีออกมาจากรีสอร์ตของเขาโดยไม่บอกไม่กล่าว หลังจากเสร็จงานวาดรูปที่เขาจ้าง มารู้อีกทีเธอก็ตอนที่เธอสารภาพว่าอยู่ที่เกาะรังนกของธันวา
เมื่อเห็นหญิงสาวนิ่ง เขารีบอธิบายด้วยความรู้สึกผิด เข้าใจว่าคนทุกคนย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง บางทีมินตราอาจไม่อยากพูดถึงมันอีก
“อันที่จริงผมเองก็ไม่อาจอยากจะรื้อฟื้น แต่มันค้างคาใจผมมาตลอด อย่างน้อยก็ควรบอกให้ผมได้รู้…เผื่อว่าผมได้ทำอะไรผิดพลาดเอาไว้ โดยที่ไม่รู้ตัว”
“คุณไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกค่ะ...ที่จากมาโดยไม่บอกไม่กล่าว เป็นความตั้งใจของมินเอง มินขอโทษ” เธอตอบด้วยกิริยาอันสงบ
“บอกผมหน่อยได้ไหม ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
ที่กันย์ถาม เพราะคิดว่าขณะนั้น ความสัมพันธ์ของเธอกับเขา กำลังมีทีท่าว่าจะดำเนินไปด้วยดี ทว่าเธอก็ปุบปับหนีเขามา
“มินใคร่ครวญดีแล้
