สาวที่ยืนเกาะบานหน้าต่าง มองส่งจนเรือพาร่างของนายหัวเคลื่อนหายไปในความมืด
“ป้าก็เป็นห่วงนายหัว” ชื่นจิตเดินเข้ามาทางด้านหลัง รำพึงขึ้นเบาๆ รู้ทันว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไร
“นายหัวจะปลอดภัยใช่ไหมคะ” มินตรารู้สึกใจหาย หดหู่กับราตรีกาลอันน่าหวาดหวั่นใจ เมื่อรู้ว่ามีการยิงกันที่ท้ายเกาะ
“นายหัวจะปลอดภัยจ้ะ” ชื่นจิตตอบ พลางอธิษฐานในใจกับเจ้าป่าเจ้าเขา ขอให้ช่วยคุ้มครองนายหัวให้ปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวง
ที่ท้ายเกาะ ขณะที่เรือของนายหัวไปถึง เสียงปืนยังดังไม่หยุด ตอบโต้กันสนั่นหวั่นไหวอยู่ในความมืด เรือเร็วชะลอเลียบเข้าหลบหลังแนวหินโสโครก คนงานที่เป็นชายฉกรรจ์ 5 คน อาวุธครบมือ ใบหน้าขึงขังดูพร้อมรบ โดดลงจากเรือด้วยความทะมัดทะแมง เรียงหน้าไต่ไปตามโขดหินด้วยความชำนิชำนาญพื้นที่ เคลื่อนเข้าสู่ความมืดมิดของผืนป่าเบื้องหน้า พร้อมปะทะกับผู้
