นายหัวจูงมือของหญิงสาว ก้าวนำเข้าไปใกล้ ย่อลงช้าๆ คุกเข่าเคียงข้างกันต่อหน้าศาลเพียงตา จากนั้นก็หลับตา พนมมือ อธิษฐาน
เสี้ยวอึดใจสั้นๆ นายหัวก็ลอบชำเลืองมาทางหญิงสาวแวบหนึ่ง
จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ด้วยความอยากรู้
“เธออธิษฐานอะไร”
“อธิษฐานว่าขอให้เจ้าแม่ไทรงามคุ้มครองให้มินได้กลับบ้านด้วยความปลอดภัย” เธอตอบ
“เราควรอธิษฐานให้ตรงกัน อย่าลืมว่าเรากำลังขอจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์เดียวกัน อย่าทำให้ท่านสับสน” นายหัวว่า
“แล้วเมื่อครู่…นายหัวอธิษฐานอะไรคะ” เธอสงสัย
“ฉันอธิษฐานว่าไม่อยากให้เธอกลับบ้าน อยากให้เธออยู่ที่นี่กับฉัน…ตลอดไป”
เมื่อกลับออกมาจากชายป่า ภายหลังเสร็จจากพามินตราเข้าไปสักการะศาลเจ้าแม่ไทรงาม นายหัวก็พาเธอไปดูการเก็บรังนก ตามที่ได้สัญญาเอาไว้ตั้งแต่วันแรกที่หญิงสาวมาเยือนเกาะรังนก ว่าคนงานจะเริ่มเก็บรังนกในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า
