“ช่างเถอะ…คืนนี้ไม่เอาก็ไม่เป็นไร แค่อยากจะบอกว่าหนูชอบพี่นะ”
เธอกล่าวพร้อมกับเอื้อมมือไปเชยคาง ลูบไล้หนวดเคราที่ครึ้มเขียวอยู่ทั่วคางของเขาเบาๆ ราวกับว่าชีวิตโหยหาความสากระคายจากหนวดเคราเหล่านั้นเสียเต็มประดา คงรู้สึกดีไม่น้อย ในตอนที่มันถากทิ่มผิวบาง คงสร้างความสะท้านสะเทือนไปทั้งสรรพางค์
เธอยอมรับว่านายหัวเป็นผู้ชายที่สามารถทำให้โสเภณีอย่างเธอหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครบ่อยนัก หรืออาจเป็นเพราะลูกค้าส่วนใหญ่มักจะเป็นพวกเสี่ยอ้วนลงพุง เชื้อสายจีน พวกใบหน้าเกลี้ยงเกลาสะอ้านสะอาดอย่างคนมีอันจะกิน แต่กลับแลดูเลี่ยนจนไร้อารมณ์ เทียบไม่ได้เลยกับใบหน้าคมเข้มเต็มอารมณ์อย่างนายหัวของเกาะรังนกคนนี้ ซึ่งขณะนั้นหญิงสาวไม่เคยรู้มาก่อนมาชายผู้นี้เป็นใคร
“ลำเพา” เพื่อนสาวร้องเรียก
‘อะไรนะ?’ นายหัวคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยได้
