ภายในห้องนอนกว้างใหญ่ หลายๆคืนที่ต้องนอนคนเดียว หญิงสาวรู้สึกเหงาจับใจ ความมืดและเงียบ ในหลายๆ
คืนที่ต้องนอนลืมตาโพลงอยู่เพียงลำพัง มันทำให้เธอเริ่มตระหนักแล้วว่าช่วงเวลาที่บ้านหลังนี้ไม่มีกันย์ บ้านก็ไม่มีความหมายสำหรับเธออีกต่อไป มินตราไม่เคยรู้สึกว่าเธอเป็นเจ้าของสมบัติพัสถานเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย
ความสงัดและวังเวง ภายหลังจากมารตีพรากเอาลูกชายไปดูแลเอง มันทำให้มินตรามีเวลาทบทวนถึงอนาคตในภายภาคหน้าของตัวเองมากขึ้น อยู่ๆหญิงสาวก็โหยหาอนาคตอย่างที่เธอควรจะมี เมื่อกลับมานึกถึงสิทธิอันชอบธรรมในชีวิตตัวเอง ซึ่งเธอควรจะมีสิทธิ์อย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะใช้ไปในทางหนึ่งทางใด จะดี จะร้าย ก็สุดแท้แต่ใจของเธอปรารถนา
และดูเหมือนว่าหลายๆครั้ง ความอดทนของเธอใกล้จะเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด เมื่อมารตีพยายามกีดกันไม่ให้เธอ
พบหน้าสามี หลายๆคืนที่มินตราต้องกลับไปทบทวนถึงสถานภาพตัวเอง ซ้
