เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ ชื่นจิตจึงจัดแจงแปลงโฉมจนมินตราดูงดงามได้ดั่งใจ เพียงแวบแรกที่ได้เห็นหญิงสาว ทำเอานายหัวธันวาผู้เป็นเจ้าของบ้านถึงกับตะลึงงัน สายตาคมประกายเผลอไปจับจ้องอยู่แต่ใบหน้าของมินตราด้วยความลืมตัวอยู่นานสองนาน
ชื่นจิตรีบฉุดนายหัวออกมาจากภวังค์ด้วยการเอ่ยแซวเบาๆ
“ถึงกับตะลึงเชียวนะจ๊ะนายหัว”
“เอ่อ…ครับ” เจ้าของบ้านเห็นด้วย รีบตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
ชื่นจิตทอดสายตาไปยังระเบียงหลังบ้าน ก้าวเข้าไปจนใกล้หน้าต่าง อุทานออกมาด้วยความตกใจกับสิ่งที่เห็น
“ว้าว...โรแมนติกมาก”
ภาพตรงหน้าคือเปลวแสงจากลำเทียนเล็กๆ เรืองไสวอยู่ในสายลมค่ำ เรียงรายอยู่บนขอบไม้ราวระเบียง ช่อกุหลาบสีชมพูที่ตัดมาจากพุ่มกุหลาบเลื้อยที่ริมชายคา อวดความสดสะพรั่งอยู่กลางโต๊ะ กลิ่นกุหลาบหอมรวยรินอยู่ในสายลมเอื่อยอ่อนที่โชยมาในขณะนั้น
หญิงสาวสูดความหอมรื่นชื่นใจ ประทับเอาไว้ในความทรงจำของคืนแรกที่เกาะรั
