ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของเรา [เฟย x เจิน]

2055 Words

เมื่อไปถึงร้านอาหารแล้วแต่ก็นึกได้ว่าตัวเองลืมโทรศัพท์ไว้ แล้วก็ต้องเสียเวลากลับมาเอา เจินก็ได้แต่บ่นให้ตัวเองคนเดียวและเมื่อหาโทรศัพท์ แต่หายังไงก็หาไม่เจอยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก "คุณหนูหาอะไรครับ" เฟยที่เดินเข้ามาก็ถามขึ้น "..." เจินไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่หาอยู่แบบนั้น "คุณหนูหาโทรศัพท์เครื่องนี้อยู่หรือเปล่า" และเฟยก็ชูโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุด ประดับด้วยเคสสีชมพูน่ารักฟุ้งฟริ้งขึ้นมาให้เธอดู "ใช่ แล้วไปอยู่กับเฮียเฟยได้ยังไง" "คุณหนูลืมทิ้งเอาไว้ที่ชิงช้าหน้าหาด" "..." และเธอก็นึกได้ว่าจริงๆ เธอวางไว้ตรงนั้น ก่อนจะใช้กล้องถ่ายรูป แล้วเดินออกมาโดยไม่ได้หยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาด้วย "นี่ครับ" และเฟยก็ยื่นให้ เจินก็รีบไปคว้าเอาโทรศัพท์ จนมือของทั้งสองคนแตะกัน และต่างก็ตกอยู่ในภวังค์ ["แกไม่คู่ควรกับลูกสาวฉัน" "ไอ้กระจอก" "แกมันไม่มีหัวนอนปลายเท้า" "แกอย่าได้คิดอะไรกับลูกสาวฉัน"

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD