Chapter 19
ปล่อยใจไปตามอารมณ์
กลางดึก...
แพรดาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก ดวงตากลมโตสอดส่ายสายตามองหาคนข้างกายที่กอดเธอไว้ในตอนพลบค่ำ
“คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป” ปากเล็กบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นร่องรอยยับยู่ยี่บนที่นอนนุ่มข้างกายของเธอที่ตอนนี้กลับว่างเปล่า แพรดาวหยัดตัวขึ้นลุกนั่งบนเตียง ในตอนนี้เธอรู้สึกสับสนอยู่ไม่น้อย บางครั้งเธอก็รู้สึกหวั่นไหวกับสัมผัสของเขา แต่บางครั้งหัวใจของเธอกลับอยากผลักไสให้เขาออกไปจากชีวิตเธอ
เมี้ยว! เมี้ยว!
“เสียงแมวที่ไหน?” ใบหน้าสะสวยขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปมอย่างครุ่นคิด เมื่อได้ยินเสียงลูกแมวร้องขึ้นอยู่ภายในห้องของเธอ
ขาเรียวสะบัดลงจากเตียง จากนั้นฝีเท้าเล็กก็เดินออกไปห้องรับแขก แต่หัวใจเจ้ากรรมดันเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเจอคนร้ายกาจนั่งเอาขาแกร่งพาดไปบนโต๊ะกระจก โดยที่สายตาคมจ้องมองไปที่หน้าจอทีวีดูกลไลการทำงานของเครื่องยนต์อย่างตั้งใจ
