บทที่ 15 100 ปี ของโลกมนุษย์
หนึ่งศตวรรษผ่านไป
เวลาล่วงเลยไป 100 ปี เหยียนหลีที่เคยเป็นเพียงดอกบัวในบึงเงียบสงบ บัดนี้สามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างสมบูรณ์ นางใช้เวลาในสำนักเทียนหลงฝึกฝนจนบรรลุเซียนขั้นกลาง นางไม่ได้เพียงแต่มีพรสวรรค์ทางการต่อสู้และการฝึกตบะ แต่ยังมีใบหน้าที่งดงามจนเป็นที่จับตามองของผู้คน
แม้จะอยู่ในร่างบุรุษ แต่ใบหน้าของเหยียนหลีก็ยังคงงดงามเกินกว่าจะมองข้าม ความงามของนางกลายเป็นที่พูดถึงไปทั่วสำนัก มีศิษย์หญิงหลายคนแอบชื่นชม และศิษย์ชายก็ให้ความเคารพนางอย่างยิ่ง
เยว่ฉี ศิษย์พี่หญิงที่เคยเชื่อมั่นว่านางคือหญิงเดียวในสำนักที่มีเสน่ห์ที่สุด เริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง ศิษย์น้องคนอื่น ๆ ที่เคยเคารพนางกลับหันไปสนใจ "หลีเหยียน" มากขึ้น
เยว่ฉีเฝ้าสังเกตเหยียนหลีอยู่เงียบ ๆ นางเริ่มสงสัยในท่าทีและกิริยาบางอย่างของ "หลีเหยียน" ที่ไม่เหมือนบุรุษทั่วไป เช่น ท่าทางเดินที่อ่
