Chapter 10
The air smelled like burnt metal and blood. Sa bawat hinga ko, ramdam ko ang bigat ng usok na naiwan mula sa pagsabog kanina. Tahimik ang buong corridor ng Labyrinth ngayon, pero hindi iyon katahimikan ng kapayapaan—ito'y katahimikan ng pagod, ng sugat, at ng mga tanong na hindi pa masagot.
I wiped the dust off my cheek, kahit alam kong may mantsa pa rin ng dugo doon. Hindi ko na alam kung kanino ang dugo—kalaban ba o isa sa amin. I hated that I couldn't tell the difference anymore.
"Status report," Athanasius's voice broke the silence, firm as always. Nakaupo siya sa gilid ng pader, hawak ang duguang balikat habang si Viveron naman ay inasikaso ang sugat niya gamit ang portable kit.
"Portgas?" tanong niya, hindi man lang nag-angat ng tingin sa akin.
"I'm fine, boss," sagot
