13
ฉันไม่เคยรู้จักคุณ
เกือบสิบนาทีที่พิณลดาขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ เธอถ่วงเวลาเพื่อให้ลูกได้กินอิ่ม ส่วนตนเองยืนขาแข็งอ่านงานวิจัยทางการแพทย์อยู่ในห้องน้ำ แม้ท้องร้องจ๊อกๆ แต่ก็ยอมทน เพียงเพราะกลัวจะเจอเขาอีก กลัวต้องตอบคำถามถึงสิ่งที่เขาครามครัน
“เจ้าลูกลิงน่าจะอิ่มแล้วมั้ง”
พิณลดาเห็นสมควรแก่เวลาจึงเปิดประตูออกไป ทว่าเพียงสามวินาทีก็รีบผลักประตูปิดอีกครั้ง แต่จรณ์ทั้งรวดเร็วกว่าและมากด้วยกำลัง ออกแรงดันเพียงนิดเดียวก็พาร่างเข้าไปอยู่ด้านใน
คลิก!
เสียงลูกบิดกดลงล็อกทำพิณลดากลืนน้ำลายเอื๊อกพร้อมก้าวถอยหลังอัตโนมัติ คิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าจู่โจมแบบนี้
“เอ่อ คุณ… คุณจะทำอะไร คุณเข้ามาทำไม”
“ผมต้องการคุยกับคุณ”
“ที่บ้านคุณสอนมารยาทแบบนี้เหรอคะ อยากคุยกันแต่ทำแบบนี้น่ะนะ”
“งั้นถ้าออกไปจากห้องน้ำนี้แล้วคุณจะนั่งคุยกับผมดีๆ ไหมล่ะ”
ไม่คุยอยู่แล้ว แค่หน้าเขาเธอยังไม่อยากมองเลย “ได้สิ
