Chapter Thirty Four
MAUREEN
HABUL-HABOL ko ang aking hininga nang mapabangon ako.
“Parang totoo,” bulalas ko nang tingnan ko ang aking kapaligiran.
Binabangungot ako. Ihiniga kong muli ang aking katawan sa malambot kong kama at dahil sa kagustuhan kong makatulog muli ay ipinikit ko ang aking mga mata. Ngunit hindi na ako dinadalaw ng antok.
Biglang parang nagsara ang pintuan ko.
Teka, may pumasok ba? Madilim kasi sa kwarto ko at kaunting liwanag lang ang pumapasok mula sa bintana.
Inabot ko ang cellphone ko at inilawan ang kapaligiran. May nakapasok ba? Sino? Nang masigurong wala ay tiningnan ko kung anong oras na. Pasado alas tres na ng umaga.
“Nakauwi na ba sila mama at papa?” tanong ko sa sarili ko habang naglalakad patungo sa pintuan ng kwarto ko.
Pagkabukas ay agad akong
