หลังจากที่เรื่องราววุ่นวายจบลง ก็ผ่านมาแล้วเกือบสองอาทิตย์ ศยามลจึงขอเสี่ยอำนาจกลับมาทำงานเก็บค่าเช่า เพราะเห็นว่าไม่ได้หนักหนาอะไร คนท้องอย่างเธอสามารถทำได้ ทว่าเสี่ยอำนาจก็โยนให้เธอมาขอพยัคฆ์ ที่ตอนนี้มารับช่วงต่อจากบิดาแบบเต็มตัว
ซึ่งแน่นอนว่าพยัคฆ์ไม่อนุญาต แต่ศยามลก็ยกเหตุผลร้อยแปดพันประการ ทั้งขอร้อง ทั้งงอน ทั้งประชด จนสุดท้ายชายหนุ่มก็ยอมให้เธอกลับมาทำงานตามเดิม แต่ก็นั่นแหละ เขาให้เธอมาก็จริง แต่เขาก็เดินตามไม่ห่างทุกฝีก้าวเช่นกัน
“หายหน้าหายตาไปนานเลยนะครับน้องพริก” เจ้าเก่าเจ้าประจำ ที่เจ็บแล้วไม่จำ คือพ่อค้าผลไม้ที่เอ่ยทักทาย
“ค่ะ พอดีช่วงนี้พริกยุ่งน่ะค่ะ”
“เหรอครับ น้องพริกเอาส้มไปกินไหมครับ มาสดๆ เลยวันนี้”
“ไม่ดีกว่าคะ พริกเกรงใจ พี่เก็บไว้ขายเถอะค่ะ”
“แต่พี่อยากให้” คนอยากให้ ยังไม่วายยืนยันเจตนารมณ์ของตัวเอง
โดยลืมมองสีหน้าของพยัคฆ์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นเสียสนิท ว่าตอนน
