พยัคฆ์นอนมองใบหน้าของคนในอ้อมกอดด้วยสายตาอ่อนโยน แววตาทอประกายความรักออกมาอย่างไม่ปิดบัง เรียวปากหยักจุมพิตลงบนหน้าผากนูนแผ่วเบา ไม่อยากรบกวนเวลานอนของศยามล อยากให้เธอได้พักผ่อนให้เต็มที่
ความรู้สึกของพยัคฆ์ตอนนี้อิ่มเอมจนคับอก หัวใจอิ่มฟูจนไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร นอกจากคำว่าขอบคุณ
ขอบคุณศยามล
ที่ให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง ให้โอกาสเขาได้ดูแลเธอกับลูก ให้คนนิสัยไม่ดีได้ปรับปรุงตัวแก้ไข และเยียวยารักษาบาดแผลในใจ ที่เขาเป็นคนทำไว้ให้หายดี
“ฉันรักพริกนะ รักตั้งแต่ตอนไหนก็ยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ รู้แต่ว่ารักไปแล้ว”
แต่พยัคฆ์คงไม่เสียเวลาไม่นั่งหาคำตอบให้ตัวเองหรอก ว่ารักศยามลตั้งแต่ตอนไหน เมื่อรู้แล้วว่ารักผลลัพธ์ก็คือรักแค่นั้น
สิ่งที่ชายหนุ่มต้องทำคือ ประคับประคองความรักให้ยืนยาว สร้างครอบครัวที่อบอุ่นและเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขในทุกๆ วัน
ชีวิตของศยามลเจอเรื่องร
