ตอนที่ 20
เขานอนลงข้างหญิงสาวแล้วรวบตัวเธอเข้ามากอดเอาไว้อย่างรักใคร่ทะนุถนอม
“ฝ้ายจ๋า พี่ขอโทษที่พูดไม่ดีกับฝ้ายนะ ในตอนที่เราเจอกัน ตอนนั้นพี่แค้นที่ฝ้ายบอกเลิกแล้วทำให้พี่เสียใจ” เขาขอโทษเธอ ปภาวรินทร์ไม่คิดว่าเขาจะพูด
“แล้วตอนนี้พี่หายโกรธฝ้ายแล้วใช่ไหมคะ”
“ครับหายแล้ว”
“ต่อไปห้ามว่าฝ้ายแบบนั้นอีกนะคะ พี่ก็รู้ว่าฝ้ายรักพี่คนเดียว”
“ครับ พี่จะไม่ว่าฝ้ายแบบนั้นอีกแล้ว”
“กลับไปคราวนี้ฝ้ายไม่ต้องขึ้นรถเมล์แล้วนะ พี่จะไปรับไปส่งเอง”
“พี่จะไม่เหนื่อยเหรอคะ”
“แค่ขับรถ มันจะไปเหนื่อยอะไรกันมากล่ะ พี่น่ะเป็นห่วงฝ้าย พี่รักฝ้ายนะครับ” เขาบอกเธอด้วยความจริงใจ ก่อนจะเอ่ยชมเรื่องบนเตียงเมื่อสักครู่ ที่เธอทำให้เขาทั้งรักและหลงรัก ปภาวรินทร์อายจนหน้าแดง นรภัฏชอบพูดแบบนี้เวลาเสร็จกิจ และเธอก็ยังไม่ชินกับคำพูดเหล่านี้
“พี่ไปทำอะไรอยู่ที่เมืองนอกมาคะ เล่าให้ฝ้ายฟังบ้างสิ” หญิงสาวแนบแก้มเนียนกั
