EP.7 ใจถึง!

1293 Words

ใบหน้าร้อนผ่าว ร่างกายชาวูบวาบ ถึงจะอ่อนต่อโลกแต่ก็เข้าใจความหมายที่เขาว่า แต่เพื่อคนที่ตัวเองรัก ก็ย่อมจะเสียสละได้ทุกอย่าง ป้าผู้ชุบเลี้ยงกำลังลำบาก เมื่อมีโอกาสตอบแทน ก็คงไม่อาจปฏิเสธ "แค่นั้นนะคะ" ยี่หวาถาม "หรือเธออยากให้ฉันทำมากกว่านั่งดู" "ไม่ค่ะ!! นั่งดูเฉยๆ ก็พอ" "ถ้าอย่างนั้นก็รีบทำสิ" "แล้วถ้าพวกผู้คุมเปิดเข้ามาเห็น.." "ไม่มีใครกล้าเข้ามาเพราะขัดขืนคำสั่ง มีแต่เธอเท่านั้น ที่ทำตัวลับๆ ล่อๆ แอบเปิดประตูเข้ามาหาฉันดึกดื่นแบบนี้" เขานั่งมองอย่างใจจดใจจ่อ ยี่หวา ค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดเสื้อผ้าพร้อมผ้ากันเปื้อนออก ผิวขาวละเอียดสะท้อนแสงไฟสีส้มสลัวชวนน่ามอง หน้าอกที่ใหญ่เกินตัวทำใจชายหนุ่มเร่าร้อน พรึ่บ ร่างกายบอบบางเปลือยล่อนจ้อน นั่งลงกับพื้นปูนเปลือยสะอาดสะอ้าน มือยังคงยกขึ้นมาปิดอวัยวะส่วนสำคัญตามสัญชาตญาณ "ถ่างขากว้างๆ ฉันสายตาสั้น มองอะไรไม่ค่อยเห็น" มิดไนท์สั่งพลางกระตุกยิ้ม "พี่สายตาสั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" ยี่หวาประชด "หยุดพูดมากแล้วทำตามซะ แค่ติ้วให้น้ำแตก อย่าอิดออดมันน่ารำคาญ ยืมเงินเป็นล้านนะไม่ใช่สิบบาท ช่วยทำอะไรให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นได้ไหม" เพราะความไม่เคย อีกทั้งไม่ได้หมกมุ่นเรื่องนี้ ทำให้ยี่หวาต้องกลั้นใจสุดความสามารถ สองขาเรียวยกชันเข่าตั้งฉากถ่างกว้าง มือเริ่มลูบวนบนโหนกนูน ซึ่งปกคลุมไปด้วยขนสีดำหนาทึบ แต่เรียงตัวสวยงามเข้ามุมสามเหลี่ยมพอดี สองกลีบเนื้ออูมอวบสีชมพูระเรื่อ เม็ดเล็กนูนแทรกเป็นติ่งโผล่เพียงแค่เล็กน้อย นิ้วชี้เรียวเริ่มกรีดกรายถูไถรอยแยก "อ๊ะะะ" "ลุกขึ้นมานั่งบนนี้ ฉันจะได้มองเห็นชัดๆ" "หนูนั่งตรงนี้ก็ได้นี่คะ" "ก็บอกแล้วไงว่าฉันสายตาสั้น!" "พี่โกหก" เขาไม่สนใจคำร้องทวง รีบลุกจากเตียงที่ปกคลุมด้วยผ้าสีขาว พร้อมเดิมเข้าไปกระชากข้อแขนเรียว แล้วเหวี่ยงขึ้นไปนั่งแทน หมับ "จะทำอะไรคะ?!" เสียงตกใจของยี่หวา ชายหนุ่มนั่งย่อตัวเบื้องล่าง จับสองขาถ่างกว้าง สายตาเขาจดจ่ออยู่กลางกลีบร่อง "ไหนว่าจะนั่งดูเฉยๆ ไง บะ แบบนี้มัน..." "เงินเป็นล้านฉันคิดว่าไม่คุ้มเสีย ถ้าจะให้นั่งมองเธอติ้วเฉยๆ ซึ่งถ้าเธอไม่ขัดขืนฉันจะไม่เจ็ดยับ แต่ถ้าเธอยังเรื่องมาก ยังทำท่าสะดีดสะดิ้งให้น่ารำคาญ ฉันจะข่มขืนเธอ" "!!!!" เป็นเพียงแค่คำขู่ ถึงอย่างนั้นยี่หวาก็กลัว เพราะว่าเขายังจำเธอไม่ได้ อีกทั้งนิสัยที่เปลี่ยนไป ยิ่งทำให้รู้สึกไม่น่าไว้วางใจ "ก็สวยดี" เขาเอ่ยปากชม "อย่ามองนานได้ไหมคะ มันน่าอาย" "อีกหน่อยถ้ามีผัวก็โดนเอาไม่ยั้ง ไม่ต้องทำเป็นเขินอายมากหรอกนะ หึ" "แต่ตอนนี้หนูยังไม่คิดจะมีผัวนี่คะ!" "เถียงคำไม่ตกฟาก" พูดจบเขาก็เริ่มเก็บอารมณ์ไม่ไหว กลิ่นกายสาวบริสุทธิ์ตลบอบอวลไปทั่วห้องขัง ใบหน้าหล่อพุ่งเข้าหว่างขา ตวัดปลายลิ้นชิมรสชาติ ขาที่นั่งถ่างสั่นพับ เพราะโดนรุกล้ำครั้งแรก "อ...อ๊าส์..อ๊ะ" เสียงครางระงมเริ่มดัง ยี่หวาหายใจถี่จนสองเต้านมกระเพื่อมสั่น พยายามหลับตาไม่กล้ามองความลามก "ลืมตา! แล้วมองตอนฉันเลีย" ไนท์สั่งเสียงดุดัน ตัวเล็กรีบเบิกตากว้าง ก้มลงมองตามคำสั่ง เขาใช้สองมือแหวกกลีบอูมแบ'ออกริมข้าง สอดลิ้นเลียลาก ผงกหัวศีรษะเพิ่มความเร็วของทิศทาง ความเสียวโลดแล่นจนเอวบางดิ้นพล่าน "หนูปวดฉี่ ฮึกกก~" ยี่หวาเสียงสั่น "ปวดฉี่" "เธอไม่ได้ปวดฉี่ แต่จะเสร็จต่างหาก" "ไม่ไหว อ๊ะ~ช่วยลดความเร็วหน่อยได้ไหมคะ" "แตกคาลิ้นฉันเลย" โหนกนูนแอ่นรับแรงกระแทกของปลายลิ้น น้ำเมือกกระฉ่อนไหลเยิ้ม แต่ไม่ทันหยดย้อย เขาก็ดูดเลียจนความเสียววิ่งพล่าน ซู่ 'อ๊าาาาา~' เสียงครวญครางดังแหลมพร้อมฉี่พวยพุ่ง ใบหน้าหล่อเหลาผละออกแทบไม่ทัน ก่อนจะลุกขึ้นยืนยกขาขึ้นวางบนเตียงที่ตัวเล็กนั่ง จับท่อนลำใหญ่เท่าแขนไซซ์ 62' ชักรูด พุ่งน้ำกามกระฉูดเข้าใส่เต็มใบหน้าสวยหวาน "อ๊าห์~ อ้าปาก" คำสั่งที่ไม่อาจปฏิเสธ ยี่หวาหลับตาเผยอริมฝีปากกว้าง ไนท์รีบยัดท่อนลำที่เปื้อนเขรอะน้ำคาวขาวข้นเข้าไป แล้วพุ่งน้ำกามรอบที่สองเข้าใส่ให้เธอกลืน หมับ ยังไม่จบแค่นั้น เขาจับให้นอนหงาย ขึ้นคร่อมหลวมๆ ถูไถท่อนเอ็นยักษ์ตรงร่องนมใหญ่ ก่อนจะจับขนาบสองข้างแก้มเอาไว้ แล้วแทงกระหน่ำลำยาวกระทุ้งในปากถี่รัว เพราะความคับแน่นจนหายใจไม่ทัน ตัวเล็กดิ้นทุรนทุราย น้ำกามเคลือบเขรอะไหลลงคอต่อเนื่อง ไม่นานก็พุ่งกระฉูดอีกรอบ และ อีกรอบ! โซนที่พักพนักงาน ห้องยี่หวา หอบร่างกายสภาพเหนื่อยล้า กลับเข้าห้องนอน ผมเผ้ายุ่งเหยิงเสื้อผ้ายับเยิน เขากระทำชำเราต่อเนื่องนานเกือบชั่วโมง ไม่รู้ว่ากลืนน้ำจากท่อนเอ็นไปกี่ครั้ง แต่รู้แค่ว่าตอนนี้หายใจเข้าออก ก็มีแต่กลิ่นคาวคลุ้ง รสชาติยังคงติดอยู่ปลายลิ้น หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน ก็ล้มตัวลงหมอนหลับสนิท เช้าวันต่อมา ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก จึงต้องตื่นมาทำหน้าที่ในครัว ห้องโถง บริเวณห้องโถง จะเป็นส่วนกลาง ไว้ให้พนักงานมาพบกับแขก ที่มาจากด้านนอก "ไอ้ไนท์ฝากมา" เอส เดินทางมาหายี่หวา พร้อมกับซองสีน้ำตาล "นี่ของเธอ" "ขอบคุณค่ะ" "ได้ยินว่าเธอเคยเจอกับมันมาก่อนสมัยเด็ก ดูท่าทางอยากจะรื้อฟื้นความหลังสินะ" "หนูแค่มีบางเรื่องที่จำเป็นต้องขอโทษ แต่ถ้าเขาจำไม่ได้ ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร" "ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ผู้ชายที่เธอเคยรู้จัก คงไม่ใช่มันในตอนนี้" ยี่หวาเข้าใจทุกอย่างได้ดี แต่เธอก็อยากขอโทษจากใจ กับเรื่องที่เป็นคนทิ้งเขาไปในอดีต พูดคุยกันได้สักพัก เอส ก็ขอตัวกลับ แต่ทว่า..มุมเสา พริกหวาน ลูกหัวหน้าแม่บ้าน แอบมองเห็นทุกอย่าง เพียงแต่ไม่ได้ยินบทสนทนา แต่ดวงตากลมโตลุกวาว เมื่อเห็นยี่หวาหยิบเงินเป็นฟ่อนจากในซองสีน้ำตาลขึ้นมาหน้า นั่นก็คือเงินหนึ่งล้านบาท เวลาเที่ยงตรง โซนนักโทษ VIP. ห้องนักโทษพิเศษ แกร๊ก "ติดใจหรือไง..วันนี้มาแต่หัววัน" ไนท์ ยังคงอ่านหนังสือ ก่อนจะเปรยตามองใครบางคนที่ก้าวเข้ามาในห้องขัง แต่พอเงยหน้ามอง ปรากฏว่าไม่ใช่ยี่หวา "ฉันชื่อพริกหวานนะคะ เอานมมาส่งให้คุณ" ใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มสดใส ถือถาดในมือแต่ไม่เห็นว่ามีอะไรวางอยู่ "ไหนนม?" มิดไนท์ขมวดคิ้ว "นี่ไงคะ" พริกหวานวางถาดเปล่าลง ถกเสื้อสายเดี่ยวที่ใส่ โดยที่ภายในไม่สวมชุดชั้นใน นมเล็กตั้งเต้าอย่างสวยงาม เม็ดนมชูชันปะทะสายตา ผู้หญิงตัวเล็กๆ ใครจะคิดว่า..ใจถึงมาก เสียงหวานพูดอ้อน "คุณจะดื่มหรือจะดูดก็ได้ค่ะ หรือถ้าอยากทำอะไรมากกว่านั้น..ฉันยินดี"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more