“ผมชอบนะที่คุณใส่เสื้อลูกไม้และผ้าซิ่นแบบนี้ ผมกับคุณแม่ช่วยกันเลือกผ้าที่ดีที่สุดสำหรับงานแต่งของเรา”
“นี่แสดงว่าแม่รู้เรื่องนี้อย่างนั้นหรือคะ”
“คุณแม่รู้หลังจากที่ผมตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าจะไม่ยอมปล่อยคุณไป”
น้ำเสียงหนักแน่นของเขาสะท้อนลึกเข้าไปถึงใต้บึ้งของความรู้สึกและทำให้หญิงสาวนิ่งไป แต่แล้วเธอกลับยิ้มขื่น
“คุณคงแค่อยากเอาชนะ เพราะจริง ๆ แล้วเตยไม่ได้มีค่าอะไรกับคุณเลย”
“เตยมีค่ามากที่สุด มากกว่าอะไรทั้งหมดในโลกของผมที่ครั้งหนึ่งมันเหมือนตายไปแล้ว”
“ถ้าเตยมีค่าแล้วทำไมทำไมคุณต้องหลอกเตย ทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ ถ้าคุณกลับกรุงเทพฯเรื่องทุกอย่างก็จะจบและเราจะได้ต่างคนต่างอยู่”
“บอกแล้วไงว่าผมตัดสินใจแล้วที่จะไม่ยอมปล่อยคุณไปไหน ผมต้องกลับมาก็ในเมื่อลูกกับเมียของผมอยู่ที่นี่”
“ถ้าอย่างนั้นแม่คงรู้เรื่องที่เตยท้องแล้ว ใช่ไหมคะ?”
“ผมบอกทุกเรื่องกับท่านหลังจากที่คุณบอกว่าจะแต่งงานกับ
