กล่าวจบก็เดินออกไปโดยประเมศวร์มองตามก่อนเขาจะเลื่อนสายตากลับมายังนิลตาที่ยืนมองอยู่และเอ่ยถามว่า
“ใครเหรอคะปอ นักศึกษาฝึกงานคนใหม่หรือคะ”
“เปล่าหรอก เขามาธุระน่ะ”
“เหรอคะ...แหม... รู้สึกว่าช่วงนี้จะมีนักศึกษาสาว ๆ เข้าออกห้องทำงานของคุณบ่อยจังเลยนะคะ”
นิลตาได้ทีกระแนะกระแหนเพราะความไม่พอใจที่มีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำให้หญิงสาวยับยั้งอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และคำพูดนั้นทำให้คนฟังสีหน้าเปลี่ยนไป ปรเมศวร์ลุกขึ้นและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขณะกำลังจะเดินออกจากห้องแต่นิลตาดึงแขนเขาเอาไว้
“ปอคะ...คุณจะไปไหน”
“ผมจะรีบไปทำธุระ”
“สำคัญมากเหรอคะ”
“ก็สำคัญ...มากด้วย”
“มากกว่างานแถลงข่าวการหมั้นของเราที่จะจัดขึ้นสัปดาห์หน้าอย่างนั้นหรือคะ”
พอนิลตาพูดจบปรเมศวร์ก็นิ่วหน้าพร้อมทั้งกล่าวว่า
“แถลงข่าวหรือ?...ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย”
“นิลเป็นคนจัดการติดต่อออแกไนซ์เองค่ะ และคิดว่าจะบอกคุณวันนี้ นิลแ
