“ทำไมคุณไม่ยอมมองหน้าผมล่ะ มิวซีอา...ความจริงก็คือ...”
“ความจริงก็คือคุณได้พบกับคนที่คู่ควรกับคุณแล้ว ความจริงก็คือคุณได้ไปจากนุ่นแล้วตั้งแต่คืนนั้น และความจริงก็คือ...เราแตกต่างกัน ความแตกต่างสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด!”
ร่างเล็กผละออกจากอ้อมแขนแกร่งและก้าวไปหยุดที่ประตูทว่าก่อนมือเรียวบางจะหมุนลูกบิดเธอกลับได้ยินเสียงของเขาดังอยู่เบื้องหลัง ก้องกังวานและหนักแน่นยิ่งกว่าสิ่งใด
“เราไม่ได้แตกต่าง! มิวซีอา เราต่างก็รู้ดีว่าเรามีกันและกันเสมอมา คุณรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราแต่ก็ไม่เคยบอกผมเลย ทำไมคุณไม่บอกล่ะว่าพ่อของผมไปหาคุณที่เมืองไทยตอนนั้น ทำไมไม่บอกว่าเขาพูดอะไรกับคุณบ้าง ผมถึงได้ทำสิ่งที่ร้ายกาจเกินให้อภัยกับคุณ ทำให้คุณทุกข์ทรมาน ผมพยายามให้เหตุผลต่าง ๆ นานากับตัวเองว่าทุกอย่างที่ผมทำไปเพราะผมอยากเอาคืน อยากตอบแทน ทั้ง ๆ ที่...ทั้ง ๆ ที่ ผมรักคุณ มิวซีอา...ผมไม่ลังเลใจอะไรอีกแล้วในวันน
