CIARA and Nathaniel stepped out of the hospital, the fading sunlight casting a warm glow over the park nearby. The air was fresh, and a light breeze rustled the leaves of the trees lining the path. They walked side by side, both lost in their thoughts, the silence between them comfortable yet charged with unspoken words.
Hindi pa rin mawala sa isip niya ang nakita kanina. Simula noong dumating ang pamilya ni Jessica ay para bang nawalan na rin siya ng oras sa kaniyang ama. Hindi naman ganito dati na kahit busy ay nakagagawa pa rin ang magulang ng panahon para makasama siya. Ngayon ay kahit na ano ay wala. Pakiramdam lang ni Ciara ay mas lalo lang siyang pinahihirapan.
"Gusto mo ba munang maglakad saglit?" tanong ni Nathaniel at sinira ang katahimikan sa dalawa. Tumingin naman siya kay Ci
