พลาดรักกับดักหัวใจ

คฤหาสน์พิพัฒน์พลกุล คฤหาสน์สไตล์ยุโรป ที่มีทั้งความโอ่อ่า หรูหรา สมฐานะของผู้พักอาศัย ตั้งอยู่ในบริเวณเนื้อที่กว่าห้าไร่ ย่านธุรกิจใจกลางกรุงเทพมหานคร มีท่านเจ้าสัววันชัย พิพัฒน์พลกุลเป็นประมุข ซึ่งท่านทำธุรกิจเกี่ยวบริษัทอสังหาริมทรัพย์ และการระดมทุนที่ติดอันดับต้นๆของเมืองไทย แต่ปัจจุบันนี้ท่านเจ้าสัววันชัยได้วางมือจากธุรกิจมาหลายปีแล้ว ซึ่งคนที่รับหน้าที่สานต่องานจากท่านเจ้าสัวคือ อิทธ์ พิพัฒน์พลกุล บุตรชายคนโตของท่าน วันนี้ที่คฤหาสน์แห่งนี้มีการจัดงานเลี้ยงส่งบุตรสาวคนเล็กของท่าน ที่กำลังจะเดินทางไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ ภายในงานมีอาหารหลากหลายชนิด ทั้งไทยจีน เตรียมไว้สำหรับต้อนรับแขกในงาน และยังมีเครื่องดื่มจำพวกไวน์ บรั่นดี เบียร์สด จัดเตรียมไว้เช่นกัน บริเวณสระว่ายน้ำในคฤหาสน์หรู ถูกใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงส่งอัญฑิกา พิพัฒน์พลกุลบุตรสาวของเจ้าสัววันชัยที่กำลังจะเดินทางไปศึกษาต่อต่างประเทศ แขกที่ได้รับเชิญมาร่วมในงานล้วนเป็นคนสนิท และบรรดาเหล่าคู่ค้าทางธุรกิจของเจ้าสัวทั้งสิ้น รวมกันราวห้าสิบท่าน อิทธ์ที่มีงานล้นมือ แทบไม่มีวันได้หยุดพัก เขาต้องเคลียร์งานทั้งหมดเพื่อมาร่วมงานของน้องสาวอันเป็นที่รัก และในขณะที่เขาเดินเข้ามาในงาน ทุกคนต่างหันไปมองเป็นตาเดียวกัน โดยเฉพาะสาวๆ ในงานเพื่อนของอัญฑิกาที่ค่อนข้างให้ความสนใจในตัวชายหนุ่มมากเป็นพิเศษ ด้วยความที่เขามีใบหน้าหล่อเหลาเป็นเอกลักษณ์ราวกับรูปปั้นเทพบุตรกรีก ดวงตาที่มีเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา จมูกคมเป็นสันรับกับริมฝีปากได้รูปบนใบหน้าที่ดูเพอร์เฟคนั่น ทำให้ชายหนุ่มเป็นที่น่าสนใจอย่างยิ่ง แต่อิทธ์ก็ไม่แปลกใจเพราะเวลาที่เขาไปสถานที่ใดก็จะมีคนให้ความสนใจเขาเช่นนี้เสมอ " พี่อิทธ์ มาทางนี้หน่อยค่ะ " อัญฑิกาโบกมือเรียกพี่ชายให้เดินเข้ามาหา เพื่อแนะนำให้รู้จักกับบรรดาเพื่อนๆ ของเธอ อิทธ์เดินเข้าไปหาน้องสาวสุดที่รัก ด้วยรอยยิ้มละมุนที่มอบให้กับน้องสาว แต่รอยยิ้มนั้นทำให้บรรดาเพื่อนๆ ของอัญฑิกาที่ยืนอยู่เหมือนตกอยู่ในภวังค์แห่งความฝัน ทุกคนมองใบหน้าหล่อเหลานั้น ที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ๆ ด้วยความตกตะลึง และไม่คิดว่าพี่ชายของอัญฑิกาจะหล่อเหลาถึงเพียงนี้ " ทุกคนจ๊ะ นี่พี่อิทธ์ พี่ชายของอัญเอง " อัญฑิกาหันไปพูดกับบรรดาเพื่อนของเธอ เพื่อนๆ ทั้งหลายต่างพนมมือไหว้แต่สายตาไม่ได้ละไปจากใบหน้าของชายหนุ่มเลย อิทธ์ไม่แสดงอาการใดๆ นอกจากยิ้มทักทายตามมารยาทเท่านั้น เพราะเขาไม้ได้สนใจที่จะมองผู้หญิงเหล่านี้มานานแล้ว " อัญ พรุ่งนี้พี่จะตื่นไปส่งเรานะ เครื่องออกแปดโมงใช่มั้ย " ชายหนุ่มหันมาสนทนากับอัญฑิกา " ใช่ค่ะ พี่อิทธ์ว่าแต่จะตื่นไปส่งน้องทันหรือเปล่า " อัญฑิกากล่าวออกไปด้วยทราบนิสัยพี่ชายดีว่าเกลียดการตื่นเช้ามาก " พี่ตื่นไปส่งเราทันแน่นอนยัยอัญ น้องสาวของพี่จะไปเรียนตั้งหลายปี ไม่ไปเดี๋ยวเราก็งอนพี่อีก " อิทธ์กล่าวออกไปพร้อมกับลูบศรีษะเล็กด้วยความเอ็นดูแล้วขอตัวออกไป ก่อนที่เขาจะเดินไปพบกับแขกท่านอื่นๆในงาน ที่อยู่ในแวดวงธุรกิจเดียวกับเขา บรรดาสาวๆ เพื่อนของอัญฑิกา ได้แต่มองตามพี่ชายของเพื่อนด้วยความหลงใหล " เดี๋ยวอัญขอตัวออกไปดูยัยฟางก่อนนะ น่าจะมาถึงแล้ว " อัญฑิกากล่าวกับเพื่อนๆ ที่แทบจะไม่สนใจฟังที่เธอพูด หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าและอมยิ้มกับเพื่อนๆของเธอที่ยังคงสนใจพี่ชายเธออยู่ แม้ตอนนี้พี่อิทธิ์จะกำลังร่วมวงสนทนากับนักธุรกิจท่านอื่นๆอยู่ก็ตาม ทางด้านอัญฑิกาหลังจากที่บอกเพื่อนๆ แล้วเธอก็เดินออกไปรอรับเพื่อนสาวคนสนิทที่หน้างาน ฟางข้าวมางานช้าเนื่องจากติดธุระต้องออกไปพบลูกค้ากับหัวหน้า ทำให้เธอมาถึงล่าช้า แต่ถึงแม้จะอยู่ไกลแค่ไหนฟางข้าวก็ต้องมาให้ได้ เพราะเธอคงจะไม่ได้เจอเพื่อนสนิทคนนี้อีกนานเลยทีเดียว ฟางข้าวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของอัญฑิกา ฐานะทางบ้านไม่ดีแต่ก็พยายามเรียนจนจบมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง และที่นี่ทำให้เธอได้รู้จักอัญฑิกา เพื่อนคนสวยแสนดีของเธอ ที่เรียนดี นิสัยดี ไม่ดูถูกคนจนเช่นฟางข้าว และด้วยนิสัยของฟางข้าวที่เป็นคนที่พูดน้อยเจียมเนื้อเจียมตัว แม้แต่กับเพื่อนอย่างอัญฑิกา ทำให้อัญฑิกาไม่ลังเลใจที่จะคบเพื่อนแสนดีอย่างเธอ