"นี่ไม่ใช่เรื่องที่ปิ่นจะปฏิเสธ เพื่อความปลอดภัยของปิ่นเราจะต้องอยู่ด้วยกัน พี่ไม่อนุญาตให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรปิ่น" เมฆาเดินเข้ามาใกล้ เธอเห็นแววตาจริงจังและน้ำเสียงที่หนักแน่น เขากำลังกดดันให้เธอตอบตกลง ทั้งที่เธอไม่สมควรที่จะไปอยู่ใกล้ชิดเขาเลยสักนิด ความใกล้ชิดที่ผ่านมามันทำให้เธอเปลี่ยนความคิดที่มีต่อเขา หากจะต้องนอนห้องเดียวกันเธอกลัวเหลือเกินกลัวว่าความสัมพันธ์ของเธอและเขา มันจะเลยเถิดจนยากที่จะแก้ไข
ปิ่นธารากัดริมฝีปาก เธอรู้ว่าเมฆาหมายความอย่างที่เขาพูดจริง และเสียงเข้มแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถโต้แย้งได้
“แต่ปิ่น...” เธอพยายามเอ่ยประโยคต่อมา แต่เมฆาสบตาเธออย่างจริงจัง ทำให้เธอพูดไม่ออก
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น แค่ย้ายมานอนห้องพี่แล้วปิ่นจะปลอดภัย” คำสั่งการบังคับของเขามันทำให้ปิ่นธาราทำได้เพียงพยักหน้าเท่านั้น ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความอึดอัด แต่เธอก็
